O 24ωρος πάει… Ναύπακτο!!!

Ιχνηλάτης Adventure Club έγραψε:

.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Στο αριστερό κάθισμα* ενός Αυστραλέζικου Isuzu D-Max T1 θα βρεθεί ο 24ωρος, ο Ιχνηλάτης και ο Γιάννης Αθανασίου, που ξεκίνησε… νέα αγωνιστική καριέρα, μετά τις συμμετοχές του σε Κόρινθο και Acropolis φέτος. Το Isuzu D-Max είναι του Τσέχου Peter Jerie, που ζει μόνιμα πλέον στην Αυστραλία. Ο Peter έχει τρέξει 5 φορές στο Dakar και έρχεται στην Ελλάδα για να προετοιμάσει το αυτοκίνητό του για το Silk Way Rally – το οποίο αναβλήθηκε. Πρόκειται για ένα αυτοκίνητο της κατηγορίας Τ1, χωρίς όμως μεγάλες μετατροπές στα μηχανικά μέρη, που παραμένουν ουσιαστικά της κατηγορίας παραγωγής Τ2. Ο κινητήρας μάλιστα, μετά από τη ζημιά στο Dakar, θα είναι ένας τρίλιτρος diesel παραγωγής με σχεδόν 180 ίππους. Ο συνοδηγός του Peter δε μπορούσε να βρεθεί στη Ελλάδα για προσωπικούς λόγους και η οργάνωση του Hellas Rally Raid τον έφερε σε επαφή μαζί μας. To αυτοκίνητο θα έχει αυτοκόλλητα του 24ωρου!!!
*ΥΓ. Το αυτοκίνητο είναι δεξιοτίμονο!!!
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

._

Για να σε δούμε τώρα στην ηλικία μας πόσα πιάνεις?
Άντε γιατί του ΙΑΝ θα του βγει το παρατσούκλι στο τέλος.
καλη μάχη

Ωραιο εργαλειο. Μπραβο.
Βεβαια περιμενουμε και πληρη αναλυση με φωτο και τεχνικα χαρακτηριστικα, εδω στο περιοδικο, καπου!!!!

kankoo έγραψε:

Για να σε δούμε τώρα στην ηλικία μας πόσα πιάνεις?
Άντε γιατί του ΙΑΝ θα του βγει το παρατσούκλι στο τέλος.
καλη μάχη

Εγώ ο μικρός είμαι, δε σηκώνω άλλο παρατσούκλι    

Paniain έγραψε:

kankoo έγραψε:

Για να σε δούμε τώρα στην ηλικία μας πόσα πιάνεις?
Άντε γιατί του ΙΑΝ θα του βγει το παρατσούκλι στο τέλος.
καλη μάχη

Εγώ ο μικρός είμαι, δε σηκώνω άλλο παρατσούκλι    

Σηκώνεις σηκώνεις

kankoo έγραψε:

Paniain έγραψε:

kankoo έγραψε:

Για να σε δούμε τώρα στην ηλικία μας πόσα πιάνεις?
Άντε γιατί του ΙΑΝ θα του βγει το παρατσούκλι στο τέλος.
καλη μάχη

Εγώ ο μικρός είμαι, δε σηκώνω άλλο παρατσούκλι    

Σηκώνεις σηκώνεις

Για πε    

.
Pre-race
Όλα ξεκινούν με ένα τηλεφώνημα στις 5 το απόγευμα από το Μελέτη: «…έχω κολλήσει κάπου στην Γραμμένη Οξιά στο χιόνι… έχετε κάποιον να βοηθήσει;». Λίγες ώρες αργότερα έχει αποφύγει να κοιμηθεί μέσα στο αυτοκίνητο καταχείμωνο στα 1000+ μέτρα και όλα δείχνουν ότι τα υπονοούμενα παρεξήγησης που είχε αφήσει να διαφανούν, ουσιαστικά έχουν εκλείψει.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Λίγες μέρες αργότερα μήνυμα στο facebook: «… τρέχεις συνοδηγός με έναν Τσεχο - Αυστραλό που έχει πάει Dakar 4 φορές;». Γιατί όχι; License έχω, από τις συμμετοχές με το Παπανικολάκι, τρέλα παραπάνω από το κανονικό, ο άνθρωπος είναι στην ηλικία μου, με εμπειρία και ένα καλό αυτοκίνητο, Αυστραλέζικο Isuzu D-Max φτιαγμένο από έναν super duper τοπικό – δεν κατάλαβα ποτέ πώς τον λένε μια και το όνομά του μου το έλεγαν με τέλεια τσέχικη προφορά ο Peter (Jerie) και ο Machacek!!!
Αρχινάει (!) η επικοινωνία με τον Peter, κανονίζονται όλες οι λεπτομέρειες, ρωτάει τι θα πληρώσει, μένει κάγκελο όταν ακούει «φαγητό και ύπνο» και πάμε για παραλαβή από Ελ Βενιζελ!
Μεσολαβεί όμως ένα ακόμη τηλέφωνο – πέρα από τις λοιπές επαφές με τον Σ.Μ. (χιχιχιχι): «… έρχεται ο Hansy. Δεν έχω ποιος να τον πάρει από το αεροδρόμιο…». Σιγά μην αφήσουμε το φιλαράκι να κυνηγάει τρένα και λεωφορεία… βράζει το WJ με το AC να έχει διαρροή, κουδουνάει από το γνωστό αλλά μη λυμένο πρόβλημα με τους κεντρικούς, αλλά τι είναι Μελίσια – LGAV – Touratech – Μελίσσια; Τόσο καλό έχει κάνει ο Γερμαναράς στους ελληνικούς αγώνες…
Επόμενη; Πάλι αεροδρόμιο… Κυνήγι με τους υπεύθυνους για το σταμάτημα στις αφήξεις, η βαλίτσα του Peter έχει βρεθεί σε άλλη ταινία, το αυτοκίνητο της Avis έχει αλλάξει, αλλά ο cappuccino του Ελ Βενιζελ αποζημιώνει με το παραπάνω τους καλασμένους, όπως και η στάση για δίπλες της μαμάς στο Δίστομο. Τώρα πως δε ζαλίστηκαν να κάθονται και οι δύο πίσω στο RAV4 και να συζητούν στο δρόμο Ιτέα – Ναύπακτος, μόνο αυτοί ξέρουν…
Εντυπωσιακό το Tatra που έσυρε το D-Max από την Τσεχία. Αγωνιστικό σε προδιαγραφές, κινητό γραφείο, ξενοδοχείο, service σε χρηστικότητα. Από roll cage μέχρι γεννήτρια και από κουζίνα μέχρι  πιεστικό για πλύσιμο! Και ένα trailer που χωρά δύο αυτοκίνητα! Άλλο να τα διαβάζεις και άλλο να τα βλέπεις. Ούτε ο Pelichet δε μας φτάνει… ειλικρινά…
Και δάκρυα στα μάτια που η ελληνική σημαία είναι κολλημένη στο πλάι του πανέμορφου πορτοκαλί D-Max, με το κάθισμά μου στα αριστερά. Όχι, δε θα οδηγήσω, απλά είναι δεξιοτίμονο!!! Σε λίγο μπαίνουν και τα αυτοκόλλητα του 24ωρου δεξιά και αριστερά και… τι να πεις μετά;
Δευτέρα, τεχνικός και πανηγυρική
Τι να πεις γενικά, αφού ο χώρος τεχνικού ελέγχου, η έλλειψη πλήρους ενημέρωσης για το πρόγραμμα της επόμενης, το ψιλομπάχαλο με το κομβόι για την πανηγυρική, θέτουν ερωτηματικά που δε μπορώ να απαντήσω. « θέλουν και 150 ευρώ εγγύηση για το tracking system», για να δέσει το γλυκό. Και εδώ τα κάνω και εγώ… μια και δε βάζω φόρμα για την πανηγυρική, δε βάζει και ο Peter και σκάνε όλοι… φορμαρισμένοι και γινόμαστε… χιχιχιχι… Πολύς ο κόσμος στο λιμάνι, όμορφη ατμόσφαιρα, άξια η εκκίνηση. Άριστα 10!!!
Στο ύψος μου ο Peter προσπαθεί να ακούσει τι λέγεται στην ενημέρωση, κρυμμένος πίσω από κάτι θηρία μηχανόβιους. «Δεν είπαν τίποτε» του λέω και πάω να μάθω μετά από Κάλφα και Ναυσικά. «Δώσε μου το road book να δουν τα παιδιά – service – αποστάσεις και ωράρια, να ξέρουν τι καύσιμα να βάλουν και που θα μας περιμένουν…». Κόκκαλο… Τρέχω, γράφω στο χέρι, όπως - όπως ένα time schedule στη δεύτερη εξωφύλλου και το δίνω. Έχει αρχίσει να με κοιτάει περίεργα…
Οι Ιταλοί πετάνε: «… θα πάμε flat out. Ο κανονισμός δε λέει πουθενά για μέση ταχύτητα…». Και πράγματι δε λέει. Το λέει όμως ο Μελέτης στην ενημέρωση και μας κόβει όλων τα φτερά. Όχι πως σε αυτούς τους δρόμους μπορεί να βγει κάτι παραπάνω, αλλά έτσι… για την τιμή των όπλων...

._

.
Ημέρα πρώτη, Τρίτη, Super Special Stage
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
5,4,3,2,1… Go, κάπου στις 14:05… Στα 4-5 χιλιόμετρα «…πάμε αριστερά στην εκκλησία…» ή καλύτερα «…left when you see the church…». Κουφάλες μηχανόβιοι!!! Βλέπετε τον κόσμο από δύο μέτρα πιο ψηλά και δεν έχετε και 30 πόντους φάσα μπροστά σας… Πού να δούμε καλέ την εκκλησία πάνω στο λόφο; «…εδώ πρέπει να είναι…» λέω. «..οι ροδιές πάνε ευθεία» λέει. Και πάει ευθεία. Χάσιμο πρώτο, καμιά 10αριά χιλιόμετρα μπρος-πίσω και κανα 15άρι λεπτά χαμένα. Χάσιμο δεύτερο προς το τέλος, εκεί που χάθηκαν σχεδόν όλοι, μας σώζει ένας τοπικός. Τελειώνουμε, βγαίνουμε από την ειδική και στην απλή χτυπάει το τηλέφωνο «…είσαστε τρίτοι…». Δηλαδή αν δεν τον είχα αφήσει να κάνει το δικό του; Αλλά με τα δηλαδή και τα εάν δεν κερδίζονται οι αγώνες…
To αυτοκίνητο; Αν σκεφτείς ότι είναι το πιο αδύναμο, μόλις 150 ίπποι και ανάμεσα στα πιο βαριά, λόγω εξοπλισμού Dakar, αυτοκίνητα, είναι εκπληκτικό. Πατάει απίστευτα, καταπίνει τα πάντα και είναι απόλυτα ελεγχόμενο, μια και δε μουριάζει σχεδόν ποτέ. Βάζεις τη μούρη μέσα, το πόδι στο πάτωμα και στρίβει σαν πάνω σε ράγες. Σκέφτομαι τι θα έκανε αν ο δυνατός κινητήρας των 280 ίππων δεν είχε μείνει από θερμοκρασίες στην Αργεντινή να προσέχει τις αγελάδες!!!
Το πιο αστείο της ημέρας; Η απλή μετά την ειδική!!! Μας έφτανε στα 10 χλμ. από τη Ναύπακτο, για να κυκλώσει το βουνό, μέσα από 72 χλμ. σκληρού χωματόδρομου. Τσεχοπαναγίες για 2 ώρες και τι να του πεις. Καν’ το ειδική δικέ μου να μη μπορεί να μιλήσει κανένας!
._

.
Ημέρα δεύτερη, Τετάρτη και 13!!!
Δε μιλάμε για μία ακόμη παράφραση του Παρασκευή και 13
Πίσω μας ξεκινούν ο Ιταλός με το θηριώδες V8 Isuzu και ο Heyman που… χάθηκε περισσότερο από εμάς!!! Στο πρώτο χάσιμο μας έχουν φτάσει και μας περνάνε. Είναι ακόμη πίσω μας όμως σε χρόνο. Αντέχουμε να ακολουθούμε τον Ισραηλινό, παρόλο που έχει τα διπλά μας άλογα! Το σειριακό, οι αναρτήσεις, το πίσω διαφορικό από Nascar (!) και η όλη αίσθηση είναι απίστευτη. Να όμως που δεν είναι η μέρα μας!!! «…έχουμε λάστιχο…» με λέει… Ακολουθώ το πρόγραμμα. Βγαίνω με το ηλεκτρόκλειδο και αρχίσω να λύνω μπουλόνια. Ανεβάζει τον υδραυλικό γρύλο που σηκώνει το αυτοκίνητο σχεδόν ένα μέτρο! Καθήμενος στο κάθισμα! Έχω βγάλει ήδη τον τροχό. Μου φέρνει τον καλό. Τον βάζω πάνω και δένω. Έχει ήδη τοποθετήσει το σκασμένο στη θέση του. Μέσα και goooooooo… Χρόνος; Από στάση σε ξεκίνημα, σύμφωνα με το GPS μου 3,5 λεπτά! «…μπορούμε και καλύτερα…» μου λέει. Φυσικά δεν τον πιστεύω. Ο ρυθμός ανεβαίνει, φτάνουμε ATV και μηχανάκια, κάνουν αμέσως στην άκρη… πάμε κόλαση στην κατηφόρα…
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Πέρασμα το ποτάμι, σιγά, δεξιά και πόδι στο πάτωμα, σε αριστερή φουρκέτα. Τα λάστιχα καίνε πλέον, παρόλη την ψυχρολουσία πριν λίμαμέτρα. Γραπώνουν στο χώμα, το Isuzu σηκώνεται στα δύο, ζυγίζεται, λέει να καθίσει στα τέσσερα, αλλά τελευταία στιγμή αποφασίζει να… ξαπλώσει στο πλάι να ξεκουραστεί. Το κάνει για 40 ολόκληρα λεπτά, αφού το buggy που σταματά δε μπορεί να μας επαναφέρει και περιμένουμε το πρώτο αυτοκίνητο. «…που είναι η οργάνωση; Δε θα μας αναζητήσει;». Τι να του πω τώρα; «Ξέρουν από τον κρητή στο ποτάμι ότι είμαστε εδώ και καλά», λέω, θέλοντας και εγώ να το πιστέψω. Κακό πράγμα η τούμπα, αλλά τι να περιμένεις όταν μόλις έχεις περάσει από τον Καραγιώτα και σε λίγο φτάνεις στο εξοχικό του Αποστολίδη στο Καρπενήσι; Έρχεται ο Μούσι, μας τραβάει με το LR 130, μπαίνουμε μέσα και φεύγουμε. Δύο- τρία χιλιόμετρα τα τρώμε να βρούμε τα πράγματά μας, να τα βάλουμε στη θέση τους, να δούμε αν όλα είναι καλά με το αυτοκίνητο.
Τελειώνει η ειδική. Καθυστέρηση 56 λεπτά. Όχι δραματική, ιδίως αν σκεφτείς ότι ο μέσος όρος καθυστέρησης είναι κάπου στα 30+ σε κάθε ειδική. Ο κριτής τερματισμού μας λέει «…η απλή από 1 ώρα έγινε 45 λεπτά, έτσι απλά στο προφορικό! «Τι έγινε» μου λέει και του εξηγώ, ακούγοντας γαμωσταυρίδια στα Τσέχικα… αρκούσε ο τόνος της φωνής να καταλάβω…
Remote bivouac στο Καρπενήσι. Ευτυχώς το service είναι εκεί! Η τούμπα βγάζει στον αέρα μια σειρά από προβλήματα που είχε δημιουργήσει ένα γκαπ στην υπερειδική και δεν είχαν εντοπίσει οι μηχανικοί. 45 για την απλή και την επισκευή βάσεων μηχανής, σασμάν, σωλήνας νερού και εισαγωγής turbo!!! Mission Impossible… Βάλε και μία ώρα και κάτι ψιλά καθυστέρηση που είχαμε ακόμη… φτάνουν δε φτάνουν… σφεντόνα ο πιτσιρικάς που βοηθάει. Βρίσκει βίδες, κολάρα, κολιέδες, ότι θες σε χρόνο dt!!! O χρόνος όμως περνάει αμείλικτα και οι μηχανικοί δε φαίνεται να το πιάνουν ιδιαίτερα! Χάνουμε την ειδική για ελάχιστα λεπτά – αν ήταν τα 15 μέσα κάτι θα είχε γίνει!!! Οι κριτές μας λένε ότι μόλις έκλεισαν το control…
Ήδη έχουν βγει τα i-pad. Τι χρεώνει ο κανονισμός; Στα αγγλικά στο site του αγώνα 30 λεπτά για κάθε σημείο ελέγχου. Άρα ΣΕΧ IN, ΣΕΧ OUT και κανα δύο ΣΕΔ, πάμε σε 5 άρα 2,5 ώρες + το χρόνο του χειρότερου, το πολύ δηλαδή μία ώρα. Σε σύνολο 3,5 δηλαδή… «Πάμε για όποιον για την επόμενη…». Έχουμε 3 ώρες για 100 κάτι χιλιόμετρα. Βγαίνει… Πριν φτάσουμε Θέρμο, πρώτη επέμβαση των μηχανικών: «…από εκεί πάει…». «Σκάσε και οδηγά» στα ελληνικά, αν και στα αγγλικά ήμουν πιο… ευγενικός. ΚΑΚΙΣΤΑ. Θέρμο, refueling point και αποφασίζουν να καθαρίσουν το αυτοκίνητο! 15 λεπτά χαμένα… «Δεν έχουμε χρόνο…» λέω στον Peter. 90 λεπτά για 70 χλμ.! Οριακό, για όποιον γνωρίζει τους δρόμους της περιοχής.
Λίγα μέτρα πιο κάτω κολλάει το χειρόφρενο. Και άλλη καθυστέρηση. Και δεύτερη επέμβαση των μηχανικών. «Οι Τσέχοι με τις μηχανές πάνε από εκεί. Μας είπαν ότι η ειδική ακυρώθηκε.». Τηλέφωνο στο Μελέτη: «…τίποτε δεν ακυρώθηκε… συνεχίζετε κανονικά…».
«Προλαβαίνουμε;».
«Τι να σου πω;».
«Πες το και στον Peter». Άλλα 20 λεπτά χαμένα! Του σκοτωμού για την τρίτη ειδική. Έπρεπε να είμαστε εκεί στις 17:50 και η ώρα είναι 17:45. Μένουν 5 λεπτά για 70 χλμ! Και η καθυστέρηση που έχουμε ακόμη να… ξοδέψουμε, πρέπει 18:50 να είμαστε εκεί. Φτάνουμε 19:25… Εκτός χρόνου, δεύτερη ειδική με δική μας ευθύνη… Άλλες 3,5 ώρες, άρα 7 στο σύνολο… μπορεί και 6 αφού τα δύο ΣΕΧ ΙΝ τα βρήκαμε… Αν υπολογίσεις ότι κάποιοι ξεπερνούν τη μία ώρα σε κάθε ειδική, κάποιοι έχουν ήδη αντίστοιχα προβλήματα και κάποιοι θα αποκτήσουν στη συνέχεια, παίζουμε… Αμ, δε…
Αποτελέσματα βράδυ Τετάρτης. Συνολική ποινή 13,5 ώρες!!!
«Ρε Μελέτη, τι είναι τούτο;».
«Ότι λέει ο Κανονισμός».
«Μα ο αγγλικός κανονισμός μιλάει για 30 λεπτά για κάθε check point και το υπόδειγμα της ΟΜΑΕ για ώρα ώρα για κάθε ειδική και μία ώρα για κάθε απλή που δεν έχουμε κάνει».
«Ναι, αλλά ο ειδικός κανονισμός που έχει εγκρίνει η ΟΜΑΕ για τον αγώνα λέει άλλα».
«Και που είναι δημοσιευμένος αυτός;»
«Δεν είναι δημοσιευμένος αλλά είναι εγκεκριμένος!»
«Και που να ξέρω εγώ ρε μεγάλε τι να αποφασίσω τότε; Πώς να τους εξηγήσω γιατί πήραμε 13 ώρες ποινή; Δική μου ευθύνη είναι…»
«Κάνε ότι καταλαβαίνεις…»
Ένσταση κατά των αποτελεσμάτων. Τη δίνουμε… περνάει ολόκληρη η επόμενη μέρα.
«Τι έγινε;»
«Δεν πλήρωσες το παράβολο!»
«Πόσο είναι»
«650 ευρώ!!!»
Ξέχνα το… Πάμε παρακάτω, έστω και με τσακισμένα τα πλευρά.

._

.
Ημέρα τρίτη, Πέμπτη 8 Μάη
Ξεκινάμε 14οι  με όλα φτιαγμένα ακόμη και καινούριο παρμπρίζ!!! Μπροστά μας τουλάχιστον 8 πολύ πιο αργά αυτοκίνητα. Πρέπει να τους περάσουμε μέσα στη σκόνη. Ο Peter αγχώνεται. Φτάνουμε στην πρώτη ειδική. Ξεκινάμε με το πόδι στην κόρνα για να κάνουν στην άκρη. Εκκίνηση μας δίνει ο αγωνοδίκης! Στα πρώτα 400 μέτρα βρίσκουμε σταματημένα πέντε (5) αυτοκίνητα. Σε οχτώ ( λεπτά φτάνουν άλλα τέσσερα (4). Η οργάνωση μαθαίνει από εμάς για τα δύο κολλημένα, μετά από 18 λεπτά! «Γυρίστε πίσω και θα ξεκινήσετε πάλι». Ευτυχώς οι 8 γίνονται 4 με την καθυστέρηση, γιατί τους πιάσαμε μέσα στα πρώτα 10 χιλιόμετρα. Οδηγάμε, πλοηγούμε, καλά και να ο 5ος χρόνος στην ειδική, μόνο 7 λεπτά πίσω από τον Pelichet με το θηριώδες Hilux, παρόλο το ένα κλαταρισμένο λάστιχο. Ρεκόρ αλλαγής εδώ με χρόνο 2:04 και από ότι έμαθα μας ζήτησε η Red Bull για τον Vettel!!!
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Δεύτερη ειδική με εκκίνηση σε περίεργο σημείο. Χάνουμε την τουλίπα που μας βγάζει από την κοίτη του ποταμού, γυρνάμε απότομα πίσω και πάρε το ξεζαντάρισμα.  «Pas de problem», συνεχίσουμε, αφού αλλάξαμε σε 4:30 αυτή τη φορά λόγω της λάσπης.… Στη μέση της ειδικής έχουμε καθυστερήσει πολύ!!! «Peter έχει κάτι το αυτοκίνητο; Γιατί πάμε αργά;». «Μια χαρά πάμε!!!». Απολογισμός 56 λεπτά καθυστέρηση και 7η θέση 25 λεπτά πίσω από τον Pelichet. Πάρε όμως και μια ποινή 11 λεπτών για όρια ταχύτητας να καταλάβεις. Άντε τώρα να εξηγήσεις στην ομάδα ότι το παρακάναμε και δε μας έχει βάλει ο Μελέτης στο μάτι επειδή αμφισβητήσαμε την ποινή των 13 ωρών!!!

.-

.
Ημέρα τέταρτη, Παρασκευή 9 Μάη
Αέρααααααα… Έχουμε ξεμείνει από λάστιχα, έχουμε ξεμείνει από φρένα, δύναμη δεν είχαμε που δεν είχαμε, τώρα έχουμε μαλακώσει και υπερβολικά στη δεξιά μεριά – όχι τη δική μου πονηροί!!! – και τα πράγματα δυσκολεύουν. Πρώτη ειδική, Pelichet και Cholakov έχουν ένα τρακάρισμα μεταξύ τους και μένουν πίσω μας. Δύσκολη κατάσταση, μια και ξεκινάμε μόλις 5οι, λόγω της επίδοσης της προηγούμενης μέρας! Κοιτάμε και πίσω – μέσα από κάμερα παρακαλώ – για να μην τους καθυστερήσουμε. Ο Γάλλος μας φτάνει σε ένα σημείο όπου έχω χαθεί, μετά μια κατηφόρα 10+ χιλιομέτρων που κάναμε χωρίς φρένα. Περνάει, δεν εμπιστεύομαι ότι πάει σωστά και καθυστερούμε κανένα 5λεπτο. Πιάνουμε Καρούτες, ανηφορικό και δε μπορούμε με τίποτε να πιάσουμε τον Ιταλό που πάει μπροστά με το Mitsubishi και τον βλέπουμε για τα τελευταία δέκα χιλιόμετρα. Τελικός απολογισμός; 6η θέση, 19 λεπτά πίσω από το Δημητριάδη… Πρέπει να ανέβουμε…
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Δεύτερη ειδική και pedal to the metal. Μας βολεύει γιατί είναι στενή, αργή και σκληρή. Οπότε δεν έχουμε πρόβλημα δύναμης και υπερέχουμε στα περάσματα στα δύσκολα. Χάνουμε και πάλι λίγο τα φρένα κάποια στιγμή, παιδευόμαστε να χωρέσουμε τα 5 μέτρα του D-Max μέσα σε ένα χωριό, περνάμε τον Pelichet που αφήσαμε να ξεκινήσει μπροστά μας, ενώ ο Ιταλός με το Mitsubishi που μας κυνηγάει από την προηγούμενη ειδική δε φαίνεται πουθενά! Δε χανόμαστε ούτε μέτρο, οδηγάει επιθετικά, τον τσιγκλίζω στις κατηφόρες, μας φτιάχνουν οι αντιδράσεις των λίγων θεατών και ιδιαίτερα της κοπέλας που μας τραβάει video με το κινητό της όταν περνάμε μέσα από το στάβλο της! Εδώ τα καταφέραμε!!! Ούτε 30 δεύτερα από το Σταύρο και 4 θέση στην ειδική. Στη γενική; Πού να πας με 13 ώρες ποινή.

._

.
Ημέρα πέμπτη, Σάββατο 10 Μάη
«Γιάννη, τυπικά, σε παρακαλώ βγες από τη γραμματεία. Είσαι αγωνιζόμενος…»
«Δεν είμαι… εγκαταλείπουμε…»
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Κάποιες φορές δύο γραμμές αρκούν… Σίγουρα και εγώ δε θα ήθελα σε καμία περίπτωση να τερματίσω ΤΟΣΟ πίσω από τους βασικούς μου ανταγωνιστές, όταν σε όλον τον αγώνα έπαιζα στην 3-7 θέση της γενικής. Αλλά θα ήθελα να τερματίσω. Ο καθείς όμως έχει τις απόψεις του. Το ίδιο και ο Peter που το πρωί μας ανακοίνωσε ότι θεωρεί χαζό να ρισκάρει το αυτοκίνητο, με «ανακατασκευασμένα» τακάκια από φορτηγό(!), μην έχοντας να κερδίσει κάτι. Δοκίμασε ότι ήθελε να δοκιμάσει και δε βρίσκει λόγο να συνεχίσουμε.
Ίσως κάπου να έφταιξε η ανακοίνωση της ώρας εκκίνησης στις 23:00 της Παρασκευής. Ίσως η ακύρωση της τρίτης ειδικής του Σαββάτου, μειώνοντας τις ελπίδες του για κάτι καλύτερο. Ίσως όλα, μαζί με το δορυφρορικό του (!) τηλέφωνο που χάθηκε στην τούμπα και το ανακάλυψε την Παρασκευή.
Ελπίζω πάντως να μη χάσαμε έναν αγωνιζόμενο που μπορεί να διαφημίσει ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ τους ελληνικούς αγώνες εκτός δρόμου.
Μια καλή εμπειρία, πολύ καλή… λεπτομέρειες σε επόμενη… έκδοση!!!

._