Προφητειες...

Κειμενο του Κωστα Καββαθά εν ετη.... 1993 τευχος Απριλίου, ενοτητα Αντιλογος..


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]


MAYPH ΠΕΝΤΑΕΤΙΑ;
Κάτι άσχημο συμβαίνει στο βασίλειο της Αυτοκινητοβιομηχανίας


Tα πρώτα σημάδια της ύφεσης έκαναν την εμφάνισή τους εδώ και τέσσερα περίπου χρόνια όταν, οι σοβαροί αναλυτές της αυτοκινητοβιομηχανίας, πρώτοι επεσήμαναν ότι το μοντέλο της συνεχούς, χωρίς όρια ανάπτυξης, είχε φθάσει στο τέλος του τουλάχιστον στον αποκαλούμενο «ανεπτυγμένο» κόσμο. Δεν ήταν μόνο η παγκόσμια οικονομική κρίση που οδήγησε σε πτώση τις πωλήσεις αυτοκινήτων, αλλά και η μεταβολή των συνηθειών των απλών ανθρώπων σε όλες τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες, που μετά από μια περίοδο «ξενοιασιάς» άρχισαν να ανακαλύπτουν το πνεύμα οικονομίας των πατέρων τους. Αν αυτά που διαβάζετε δεν «κολλάνε» με τα όσα συνέβησαν στη χώρα μας τα δύο τελευταία χρόνια (200.000 αυτοκίνητα και αύξηση του αριθμού των οχηματοχιλιομέτρων) κάνετε λίγη υπομονή. Δεν θ’ αργήσει η ώρα που και το ελληνικό μοντέλο θα υποκύψει στους νόμους της αγοράς. Κάποια στιγμή το φορολογικό μας σύστημα θα εκσυγχρονισθεί, οι Έλληνες θα πληρώσουν φόρους, η αγορά του αυτοκινήτου θα πέσει στα πραγματικά της επίπεδα (100-110.000 αυτοκίνητα το χρόνο) και οι ενεργοβόρες κυριακάτικες «βόλτες» θα περιοριστούν στις απολύτως απαραίτητες.


Πριν λίγο καιρό στο Άμστερνταμ ρώτησα δυο Ολλανδούς συναδέλφους για τις συνήθειες των πολιτών αυτής της χώρας. Πως αγοράζουν αυτοκίνητο, πως διασκεδάζουν, πόσο και που το χρησιμοποιούν και έμεινα άφωνος με τη σοβαρότητα των απαντήσεων. H αγορά ενός αυτοκινήτου συζητείται μήνες πριν σε μια μέση ολλανδική οικογένεια. Αν τα χρήματα δεν είναι άμεσα διαθέσιμα, οι άνθρωποι επισκέπτονται τις τράπεζες, ζητούν προσφορές για τη χρηματοδότηση και υπολογίζουν προσεκτικά τους τόκους καθώς και το πώς αυτοί επηρεάζουν τον γενικότερο οικογενειακό προϋπολογισμό. Βλέπετε, οι περισσότεροι απλοί Ολλανδοί δεν έχουν δεύτερες, τρίτες και τέταρτες δουλειές, δεν έχουν «εξοχικά» και, πολλοί δεν έχουν ούτε καν... βίντεο. Οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με τις οικονομικές τους δυνατότητες και σύμφωνα μ’ αυτές αγοράζουν (και χρησιμοποιούν) τ’ αυτοκίνητά τους. Και τι πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από ένα διευθυντικό στέλεχος της Νταφ το οποίο έτυχε να γνωρίσω. H επίσκεψή μου τέλειωνε την Παρασκευή το απόγευμα και έπρεπε να φύγω απ’ το Άμστερνταμ στις 2 το μεσημέρι του Σαββάτου. O ευγενής άνθρωπος με ρώτησε αν ήθελα να συναντηθούμε το πρωί για μια βόλτα στα αξιοθέατα της πόλης κι εγώ του ζήτησα να επισκεφθούμε το... σπίτι του. Τόσο μεγάλη ήταν η ανάγκη που είχα να δω πως ζει ένα διευθυντικό στέλεχος μιας μεγάλης εταιρίας!


Λοιπόν ακούστε... Ήλθε μ’ ένα μικρό Βόλβο 340 που είχε ήδη διανύσει 60.000 χιλιόμετρα. Το σπίτι του, μικρό, σχεδόν κουκλίστικο στα περίχωρα της πόλης, είχε δύο δωμάτια, λίβινγκ ρουμ και κουζίνα. Το μόνο που το έκανε να ξεχωρίζει ήταν η μεγάλη τζαμένια μπαλκονόπορτα που έβλεπε στον μικρό κήπο και απ’ εκεί στο δημοτικό πάρκο.


H σύζυγός του, καθηγήτρια στο λύκειο, διόρθωνε τα γραπτά των μαθητών.

«Τι θα κάνετε σήμερα;» ρώτησα.

«Τι εννοείτε;»

«Πού θα πάτε; Εκδρομή; Βόλτα με το αυτοκίνητο;»

«Θα καθίσουμε σπίτι. Έχουμε τόσα πολλά. O Γιον θα επισκευάσει τη στέγη κι εγώ θα τελειώσω τα γραπτά μου. Εξάλλου τα οικονομικά μας δεν επιτρέπουν περιττά έξοδα.»

Το πρωινό πέρασε με καφέ, συζήτηση, ψάξιμο στα βιβλία για την ιστορία του Άμστερνταμ, παιχνίδι με το σκύλο.

Κάποια στιγμή ήλθαν τα παιδιά. Ήρεμα, ευγενικά, συγκροτημένα, κάθισαν για λίγο μαζί μας και μετά έφυγαν με τα ποδήλατά τους για το πλησιέστερο γυμναστήριο.

Πήγα και σ’ ένα ελληνικό σπίτι. Εκείνος εργάζεται στη διαφήμιση. Εκείνη στο «υπουργείο».

Πυλωτή, ισόγειο, πρώτος. Σύνολο, 300 τετραγωνικά. Play room, barbecue, γκαράζ με τρία αυτοκίνητα (Τζάγκιουαρ, BMW 318i, Φίατ Ούνο και δύο μοτοσικλέτες), τρεις τηλεοράσεις, δύο βίντεο, ζακούζι και, φυσικά, Φιλιππινέζα.

H συζήτηση; Πότε θ’ «αλλάξει» την Τζάγκιουαρ, πόσο κάνει το Ντισκάβερι, πόσο η BMW 740, το καινούργιο handycam της Σόνι. Πότε και που θα πάνε «διακοπές», σε ποιό Πανεπιστήμιο (του εξωτερικού) θα σπουδάσουν τα παιδιά, τι αυτοκίνητο θα πάρει η Αμαλία και τι ο Λάκης, πόσο δύσκολο είναι να βρεις «φιλιππινέζα»...

O κύριος; Μοντέλο του Βερτσάτσε.

H κυρία; Μοντέλο του... Φελίνι.

H μόρφωσή τους; Μοντέλο του Χάρι Κλυνν.



Δυο οικογένειες, δυο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι. O ένας ταπεινός και μετρημένος. O άλλος προκλητικός και παραμορφωμένος. Όπως είπα όμως πριν η ώρα που το κλίμα θα αλλάξει και στην Ελλάδα δεν μπορεί να αργήσει. Το πράγμα δεν πάει άλλο έτσι. Όπως αποδείχθηκε οι παλιές πολιτικές (και πολιτικοί) απέτυχαν οικτρά. Χρειάζονται εδώ και τώρα νέοι άνθρωποι, με πραγματικά νέες ιδέες, αλλά το κυριότερο, με νέο ήθος. Δεν είναι δυνατόν το μοναδικό «όνειρο» του νεοέλληνα να είναι GLX. Νέα πρότυπα πρέπει να θεσπιστούν και νέοι «ήρωες» της δουλειάς, της μόρφωσης, της προσπάθειας, της επιτυχίας, των γραμμάτων και της τέχνης πρέπει να ανακαλυφθούν και να προβληθούν. Μέχρι πότε ο λαός θα αποχαυνώνεται από τον τηλεοπτικό και ποδοσφαιρικό τζόγο και τις δήθεν κομματικές αντιπαραθέσεις; Κάτι άλλο πρέπει να ειπωθεί παντού και όχι βέβαια μόνο στα... αυτοκινητιστικά.


Τα οποία αυτοκινητιστικά πάνε (όπως επεσήμανε και ο Εντουάρ Σεντλέρ στο προηγούμενο τεύχος, αλλά και ο υπογράφων στις σελίδες του Αντίλογου) από το κακό στο χειρότερο.


H κρίση απειλεί πλέον ανοιχτά ακόμα και τις μεγαλύτερες αυτοκινητοβιομηχανίες της Ευρώπης. Όπως πρόσφατα δήλωσε και ο νέος πρόεδρος της GM Ευρώπης Ντέιβιντ Χέρμαν, «το ηθικό στην αυτοκινητοβιομηχανία βρίσκεται στο κατώτερο σημείο των τελευταίων 50 ετών». O άνθρωπος δεν έχει άδικο. Τον Ιανουάριο η παραγωγή επιβατικών αυτοκινήτων στην ίδια τη Γερμανία μειώθηκε κατά 27%, ενώ αυτή των επαγγελματικών κατά... 57% σε σχέση με τον ίδιο μήνα του 1992.


Αλλά, και τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο σύνδεσμος των γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών δεν είναι καλύτερα. H γερμανική αγορά παρουσιάζει πτώση που υπολογίζεται ότι θα κινηθεί ανάμεσα στο 15 με 20% και οι κατασκευαστές ακολουθούν μειώνοντας ανάλογα την παραγωγή τους. Το πόσο σοβαρή είναι η κρίση που ταλανίζει την γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία φαίνεται και από τη μείωση των εξαγωγών των επιβατικών αυτοκινήτων κατά 28% και των επαγγελματικών κατά... 50% (πάντα σε σχέση με την ίδια περίοδο του 1992).


Το αυτοκίνητο (και οι αυτοκινητιστές) μπαίνουν σε μια νέα εποχή. Οι illustration ημέρες τελείωσαν για όλους όπως σύντομα θα ανακαλύψουμε και στην Ελλάδα._Κ.Κ