Pilot Beach Resort 24 Ώρες Rally Raid Greece 2013

kankoo
καλησπέρα,
το gps γενικά max speed εγραψε 95,7 αλλά δεν έχει σημασία...η έξοδος ήταν καθαρά σημάδι απειρίας και υπερεκτίμησης των δυνατοτήτων μας. ο συνοδηγός μου άργησε να μου διαβάσει και όταν είδα το χάσιμο ήταν αργούτσικα παρά την προσπάθεια να το μαζέψω. Τέλος καλό όλα καλά όμως..Τέτοια "χαστούκια" μας κάνουν πιο δυνατούς και πιο πονηρεμένους! Όσο για την Ζ1...μακάρι!

υ.γ. ευχαριστούμε πολύ το vitara που μας τραβηξε!!!!(sorry δεν θυμάμαι νούμερο...)

δεν πειραζει ρε Bill, ολα καλα!!!

 https://www.youtube.com/watch?v=L4EDy6wTOsg

Αφου συνειλθαμε και εμεις θελω να πω δυο λογια για τον αγωνα.
Δυο ειπαμε, αναλυτικα αργοτερα.
Ο αγωνας ηταν αγωναρα!!!!
Με τα παντα μεσα.Λασπη, πετρα,πατημενα, αργα κοματια μουρλια......
Κινηθηκα πολυ πιο γρηγορα απο περσι και παλυ ημουν στο χρονο μου και λιγο προπορεια μεχρι να εγκαταλειψω.
Γουσταρα το σφικτο ραλυτζιδικο χρονο που ειχε ο αγωνας.
Το xtrail κινηθηκε σε τρελους ρυθμους για το εδαφος που το ειδα. Παιδια πηγαινατε κομματια ειδικα για suv.
Ο αγωνας δεν ειναι μονο ταχυτητας. Ηθελα να ξερω αν θα αντεξει αυτον τον βιασμο.Σε μια φαση το αμαξι εκανε endo σε μια γουβα οπως σας εβλεπα απο πισω.
Θελω να κανω και κατι παρατηρησεις να τα ξανακουν οι παλιοι αλλα να μαθαινουν οι νεοτεροι.
Οταν κολησεις καπου ή τουμπαρεις και θες βοηθεια δεν καθεσαι μεσα στο αμαξι και περιμενεις βοηθεια ή αν εχεις παθει ζημια ειναι και οι δυο,οδηγος συνοδηγος απο πανω απο το αυτοκινητο και βριζουν...
Βγαλε τον ιμαντα σου, δεσε τον στο αυτοκινητο και περιμενε κανενα χριστιανο να σε τραβηξει.
Ετσι ειναι το fair play.....Να σε βοηθησει ο αλλος οχι να τον κρατησεις ενα 20λεπτο να βγαλεις εκεινη την ωρα τους ιμαντες σου και να προσπαθησεις να δεσεις κτλ κτλ....Ενταξει!!!
Και κατι αλλο, αν επαθες ζημια οποια και αν ειναι αυτη, και ειναι επικινδυνο σημειο βαλε ενα τριγωνο η ακομα και το συνοδηγο σου να προειδοποιει τον κοσμο που ερχεται γιατι αφου εφυγες εσυ, ειτε λογω λασπης ειτε λογω ταχυτητας μπορει να φυγει κανενας αλλος να πεσει επανω σου και να εχουμε θανατηφορο ατυχημα.
Κοινη λογικη ρε παιδια....Ειναι κριμα να κλεινει ο διακοπτης του μυαλου....
Και εγω εμεινα απο τροχο(τροχο οχι λαστιχο) στην κωπαιδα και εβαλα τριγωνο καμια 50 μετρα πισω μου οχι μονο για να με βλεπουνε, αφου ευθεια ημουν, αλλα και για να στριβουν μεσα απο ενα χωραφι που ηταν διπλα και να με προσπερνανε με ευκολια, γιατι απο τον πυλο που ειχε ο δρομος δεν ειχαν τιμονι και δυσκολευοντουσαν να βγουν στο διπλα χωραφι και να μας προσπερασουν!!!!
Και αν καποιος ερχονταν και γρηγορα ετρεχα και του φωναζα απο που να περασει....

JOHNVOR έγραψε:

Αφου συνειλθαμε και εμεις θελω να πω δυο λογια για τον αγωνα.
Δυο ειπαμε, αναλυτικα αργοτερα.
Ο αγωνας ηταν αγωναρα!!!!
Με τα παντα μεσα.Λασπη, πετρα,πατημενα, αργα κοματια μουρλια......
Κινηθηκα πολυ πιο γρηγορα απο περσι και παλυ ημουν στο χρονο  μου και λιγο προπορεια μεχρι να εγκαταλειψω.
Γουσταρα το σφικτο ραλυτζιδικο χρονο που ειχε ο αγωνας.
Το xtrail κινηθηκε σε τρελους ρυθμους για το εδαφος που το ειδα. Παιδια πηγαινατε κομματια ειδικα για suv.
Ο αγωνας δεν ειναι μονο ταχυτητας. Ηθελα να ξερω αν θα αντεξει αυτον τον βιασμο.Σε μια φαση το αμαξι εκανε endo σε μια γουβα οπως σας εβλεπα απο πισω.
Θελω να κανω και κατι παρατηρησεις να τα ξανακουν οι παλιοι αλλα να μαθαινουν οι νεοτεροι.
Οταν κολησεις καπου ή τουμπαρεις και θες βοηθεια δεν καθεσαι μεσα στο αμαξι και περιμενεις βοηθεια ή αν εχεις παθει ζημια ειναι και οι δυο,οδηγος συνοδηγος απο πανω απο το αυτοκινητο και βριζουν...
Βγαλε τον ιμαντα σου, δεσε τον στο αυτοκινητο και περιμενε κανενα χριστιανο να σε τραβηξει.
Ετσι ειναι το fair play.....Να σε βοηθησει ο αλλος οχι να τον κρατησεις ενα 20λεπτο να βγαλεις εκεινη την ωρα τους ιμαντες σου και να προσπαθησεις να δεσεις κτλ κτλ....Ενταξει!!!
Και κατι αλλο, αν επαθες ζημια οποια και αν ειναι αυτη, και ειναι επικινδυνο σημειο βαλε ενα τριγωνο η ακομα και το συνοδηγο σου να προειδοποιει τον κοσμο που ερχεται γιατι αφου εφυγες εσυ, ειτε λογω λασπης ειτε λογω ταχυτητας μπορει να φυγει κανενας αλλος να πεσει επανω σου και να εχουμε θανατηφορο ατυχημα.
Κοινη λογικη ρε παιδια....Ειναι κριμα να κλεινει ο διακοπτης του μυαλου....
Και εγω εμεινα απο τροχο(τροχο οχι λαστιχο) στην κωπαιδα και εβαλα τριγωνο καμια 50 μετρα πισω μου οχι μονο για να με βλεπουνε, αφου ευθεια ημουν, αλλα και για να στριβουν μεσα απο ενα χωραφι που ηταν διπλα και να με προσπερνανε με ευκολια, γιατι απο τον πυλο που ειχε ο δρομος δεν ειχαν τιμονι και δυσκολευοντουσαν να βγουν στο διπλα χωραφι και να μας προσπερασουν!!!!
Και αν καποιος ερχονταν και γρηγορα ετρεχα και του φωναζα απο που να περασει....

Ιωάvvη συμφωvώ απόλυτα μαζί σου !!!!!!!

Τί να πώ; Μάλλον ο Θεός του 24ωρου μου κρατάει κάποια μούτρα. Φέτος, στο 200 της πρώτης ειδικής και μετά το κόλλημα στην ανηφόρα "αθανασίου", μέσα στην ομίχλη κατέληξα σε μια ρεματιά χτυπώντας τον κεντρικό άξονα του αυτοκινήτου. Ευχαριστώ πάρα πολύ στον Δημήτρη Κούτσιο που με τα πολλά μας έβγαλε από το "χάος" μας. Προσπαθήσαμε να συνεχίσουμε, γκάπα γκούπα όμως και με έλλειψη υποστήριξης δε ήταν δυνατή η συνέχεια μας στον αγώνα. Μέχρι τα πρώτα 200 το κατά ευχαριστήθηκα γι'αυτό και η απογοήτευση ήταν τεράστια στην εγκατάλειψη. Τα πράγματα δείχνουν θετικά για το 2014, ξεκίνησε και το rebuild στο αυτοκίνητο και θα βγάλει ταυτότητα Τ2, μήπως αλλάξουν και τα γούρια    . Λυπάμαι πραγματικά για το ατύχημα του Γκαβέρα, παιδιά, ένα κλικ κάτω και βάλτε cage.
Παρακάτω δε ξέρω τί συνέβη, άκουσα διάφορες ιστορίες περιπέτειας. Αν θα ήθελα να είμαι μέρος τους; Φυσικά. Του χρόνου να είμαστε όλοι καλά να τα ξαναπούμε!!

Οταν τελειωνει ενας αγωνας και ειδικα ενας αγωνας με πολλες συμμετοχες περιμενω να δω απο τις αφηγησεις των αγωνιζομενων πως περασαν.
Συνηθως αυτοι που δινουν τις πιο γλαφυρες περιγραφες ξερετε ποιους εννοω(κ.Δημητριαδη, δημητρα κτλ)δεν εγραψαν κατι, και ειπα να σας μεταφερω το κλιμα αλλα και τις περιπετειες μας σε αυτον τον 24ωρο.
Ο αγωνας αυτος εχει κατι μαγικο, κατι που ενω οι μισοι και πλεον εγκαταλειπουν θελουν να συμμετεχουν παλι του χρονου. Οταν γυρισα σπιτι και η γυναικα μου με ειδε ταλαιπωρημενο αλλα και στεναχωρημενο που δεν καταφερα να ολοκληρωσω εναν ακομη 24ωρο με ρωτησε γιατι επιμενω, και φυσικα της εδωσα την απαντηση που δινουν ολοι οι αγωνιζομενοι πρωτα στον εαυτο τους και μετα στους τριτους... Αυτος ο αγωνας ειναι δυσκολος, πολυ δυσκολος και οταν καταφερεις να τερματισεις ή και ανεβεις στο βαθρο ξερεις οτι καταφερες κατι που εχει αξια, κατι που δεν ηταν ευκολο, κατι που μετραει....

Πληρωμα 214
Βορριας Ιωαννης, Τομαρας Νικος
Νissan patrol

Φετος ειχα βαλει σκοπο να τρεξω με ολες μου τις δυναμεις τον 24ωρο. Εναν αγωνα με πολλες δυσκολιες σε πληρωμα και αυτοκινητο, εναν λατρεμενο αγωνα.
Κατι σαν την ΙΟΝ, πρωτη σου αγαπη και παντωτινη.
Ειδα πως ολα τα προβληματα που ειχα περσι ηταν απο την ελλειψη σωστης προετοιμασιας του αυτοκινητου, κατι που ηθελα φετος να μην συμβει. Ξεκιναμε λοιπον γυρω στον Μαρτιο το βαψιμο του αυτοκινητου για να εχουμε μια αισθηση φρεσκαδας αλλα και να βοηθησω τον συνοδηγο ψυχολογικα, γιατι το μαυρο χρωμα τον ψυχοπλακωνε....Ετσι λοιπον το αυτοκινητο βαφτηκε μεσα εξω λευκο, και κατα γενικη ομολογια του πηγαινε πολυ. Συνεχεια ειχαμε με καινουργια μιζα, καινουργια αντλια συμπλεκτη και γενικη επισκευη του καρμπυλατερ. Το θεμα εκατσε λιγο το καλοκαιρι λογω αυξημενου φορτου εργασιας οπου και φτανουμε σεπτεμβρη και ξεκιναμε δυναμικα. Αλλαχτηκαν οι τσιμουχες του εμπρος αξονα και τοποθετηθηκαν 2 προβολεις hella με χενον και 2 προβολεις ομιχλης μπροστα και εναν εργασιας πισω. Απεκτησα ενα κρανος sparco ομολογκε καθως και μια ενδοσυννενοηση sparco καθως και το τιμονι πλεον ειναι sparco.
Βεβαια αλλαχτηκαν ολα τα υγρα του αυτοκινητου και ελλεχθηκαν τα παντα.
2 εβδομαδες πριν τον αγωνα(το αυτοκινητο δεν ειχε κινηθει καθολου) διαπιστωσαμε οτι το αυτοκινητο βελτιωθηκε πολυ με την επισκευη του καρμπυρατερ, τοσο που το αυτοκινητο πατηναρε τον δισκο. Τωρα? Την λυση την εδωσε ο αδερφος που του εβγαλα την πιστη και καταφερε και μου αλλαξε συμπλεκτη κατεβαζοντας το βαγωνι που εχει για σασμαν το πατρολ.
Με αυτα και με αυτα φτασαμε την τελευταια εβδομαδα πριν τον αγωνα και ολα εχουν παραμεριστει. Η γυναικα μου λεει οτι τους εχω παραμερισει και ασχολιεμαι με το αυτοκινητο και οταν δεν ασχολιεμαι με αυτο, μιλαω με τους φιλους για αυτο. Πλεον μετα την δουλεια στις 8,30 συνεχεια εχει το αυτοκινητο με τον αδερφο μου μεχρι της 1 το βραδυ. Βεβαια κατα ομολογια του καθε βραδυ που περναγε, αυξαναμε την παραμονη στις διαφορες χαζοεργασιες κατα 1 ωρα καθε βραδυ.
Την τεταρτη πριν τον αγωνα στην δοκιμη του αυτοκινητου διαπιστωσαμε οτι δεν δουλευε το τερρατριπ. Αφου το ψαχναμε κανα 2ωρο και μετα απο αμετρητα γαλλικα....διαπιστωσαμε οτι μαλλον βραχυκυκλωσε ο αισθητηρας που περνει το σημα απο το κοντερ. Με πολυ αγχος περνω τον αντιπροσωπο στην Αθηνα και τον παρακαλεσα να μου στειλει με το κτελ για να το εχω γρηγορα. Ο ανθρωπος μας εξυπηρετησε με το παραπανω και τον ευχαριστω απο καρδιας.
Πεμπτη βραδυ, ειμαστε μεχρι τις 4 στο αυτοκινητο. Αλλαξαμε και μια ζαντα που ειχε επανω το αυτοκινητο και επισκευασα το λαστιχο που ειχε κατσει απο την ακινησια. Παει να το πλακωσει με το μπουλονοκλειδο ο αδερφος και τον σταματαω λεγοντας πως μετα δεν θα λυνει και του λεω να το αφησει και θα το κανω εγω με το σταυρο. Ο αδερφος εγινε θυσια(8.00 το πρωι δουλευαμε και οι δυο).Ηθελε να τελειωσει το μπ@υρδελο τοσο πολυ που οταν κλεισαμε το καπο στις 4, μου ζητησε να παμε μια βολτα γυρω απο το μαγαζι, αναψαμε μια τα προβολια και πηγαμε για υπνο.
Παρασκευη πρωι κανονικα ειχα ρεπο, αλλα υποχρεωθηκα να παω στο γραφειο κανα 2ωρο. 10,30 πηγε το αυτοκινητο για πλυσιμο, εβαλα τις ζωνουλες και γενικα εβαλα την ενδοσυννενοηση, συνδεσα κρανη, κτλ. Βεβαια να μην ξεχασω την συνδρομη του συνοδηγου που φροντισε για αυτοκολλητα και την εμφανιση της ομαδας με μπουφαν, φλιζακια, μπλουζακια, αλλα και με ενεργειακα ποτα για τον αγωνα. Και τελευταιο μπηκε το τιμονι (μην μου λερωσουν την αλκανταρα) και επιτελους το αμαξι ηταν ετοιμο.
3 ωρα το μεσημερι ειμαστε ετοιμοι, και ξεκιναμε. Στο δρομο τα γελια ηταν κατι παραπανω απο εμφανη. Φιλοι καλαματιανοι μας εβλεπαν στο δρομο και χαιρετουσαν, μεχρι και ενας φιλος ηρθε να μας φωτογραφισει που φευγαμε. Με φωτογραφιες κτλ πηγε 4 και παμε σε ενα βενζιναδικο να βαλουμε νεους υαλοκαθαριστηρες. Ο φωτογραφος απο κοντα, και οταν ρωτησε το Νικο ποιες θα ειναι οι προβλεψεις για τον αγωνα, πηγε μεσα στο βενζιναδικο και πηρε μια κουτα με καμια 200αρια προφυλακτικα και τα εβαλε στο καπο για να φωτογραφηθει. Φανταζεστε το γελιο που επεσε απο εμας αλλα και τους περαστικους.
Φυγαμε καποια στιγμη γιατι με τα πειραγματα δεν θα προλαβαιναμε την εκκινηση.
Φτανωντας στην πλατεια κοτζια το κλιμα γνωστο. Παντου κοσμος, αγωνιστικα, μουσικη, ωραια ατμοσφαιρα. Περναμε και τεχνικο ελεγχο και ολα καλα συμφωνα με τον Φωκιωνα.
Περνουμε εκκινηση και φευγουμε για την καθιερωμενη συναντηση πριν απο τον αγωνα με ολα τα μελη της KRD.
Δεν ξερω αγωνιστικα, αλλα στην μασα ειμαστε απαιχτοι!!!!!3 σερβιτοροι ηταν απο πανω μας. Τα γελια φυσικα εδιναν και επαιρναν γιατι ο Νικος πειραζε τον Πετρο που ειχε παραχωρησει το jimny του στον Εκτωρα. Τον πειραζε λοιπον οτι δεν θα προλαβουν να μας δουν( Ο Εκτωρας ξεκιναγε πισω μας)και ο Εκτωρας του ελεγε πως θα μας προσπερασει προκλητικα απο την μερια του(απο δεξια δηλ)
Και δωσε και αλλα πειραγματα. Βεβαια κατα τις 12 αρχισα να παραδινω πνευμα και ρωτησα τα παιδια αν ξερουν κανενα ξενοδοχειο κοντα. Μου ειπαν ενα το οποιο μαζευει και ζευγαρακια οποτε το θεμα διακωμωδιστηκε κιαλλο. Τα σοκιν που ειπωθηκαν δεν μπορω να τα μεταφερω αλλα καταλαβαινετε που πηγε η συζητηση.
Βεβαια κατα την εισοδο στη ρεσεψιον, ζητησα απο τον τυπο εκει να μας δωσει οτι εχει διαθεσιμο γιατι ειμαστε Αθηνα για εναν αγωνα και θελουμε επειγοντως υπνο. Ανεβαινοντας στο δωματιο μου λεει ο Νικος
-Παλι σε εσωσα, ευτυχως που ειχα φτιαξει τα μπουφαν με τα ονοματα και φαινομασταν οτι τρεχουμε αγωνα. Αλλιως σιγα μην σε πιστευε οτι τρεχαμε σε αγωνα...
Θα μας περναγε για ζευγαρακια. Και ξερεις ε... στους γκει ο κοντος ειναι ο ...ενεργητικος...
Το τι γελιο επεσε δεν λεγεται....
Το προγραμμα ειχε πρωινο ξυπνημα, γεμιζουμε βενζινη, βαζουμε αερα στα λαστιχα και παμε σιγα σιγα να φτασουμε αυλωνα. Χρονος υπαρχει οποτε καλαμπουριαζουμε με ολα τα παιδια. Φτανει η ωρα και παμε στο πατρολ. Φοραμε κρανη και ετοιμαζομαστε. Κανουμε την απλη και φτανουμε στην αρχη της ειδικης. Η αγωνια μεγαλη....
Συνεχιζεται....

Καλησπέρα,
παράλειψης μου που δεν ποσταρα και εδώ την γλαφυρότατη περιγραφή του Παναγιώτη, πλέον έχει και χρέη συγγραφέα   μάθαμε το facebook και ξεχάσαμε τα forum, κάκιστα!
Ετσι λοιπόν:

Part 1

24 HOURS RALLY RAID GREECE
Δευτέρα 2-12-2013
Καλή μας μέρα παιδιά …Τώρα που τα ‘χω φρέσκα, είναι ο καλύτερος χρόνος να τα γράψω.
Όλα ξεκίνησαν το απόγευμα της Παρασκευής, ήταν 5:30 όταν έφτασα στου Κουτσουμπού, αργοπορημένος όπως πάντα. Κακώς βιαζόμουν, ο Φώτης ήταν με την φόρμα εργασίας και το ΤOYOTA στην ράμπα! Ο Σταύρος και ο Κώστας ήταν ήδη εκεί και περίμεναν τον Φώτη να «ξαναμοντάρει» το Τoyota, σε λίγο ήρθε και η «συνάδελφη» Ναυσικά και βρήκαμε ευκαιρία να γνωριστούμε. Βάζει μπροστά το PAJERO ο Σταύρος και βγαίνει μια βόλτα να το δοκιμάσει.
–Ρε παιδιά δεν έχω φρένα!! Το αυτοκίνητο είχε νέα τακάκια και πιθανών να ήθελε χρόνο να πατήσουν, ο Φώτης είπε στο Δημήτρη να κάνει εξαέρωση και στον Σταύρο να το πατήσει λίγο για να στρώσει. Τον είδα μετά τον Σταύρο… δεν ήταν και τόσο σίγουρος για την αίσθηση των φρένων.
Περιμένοντας τον Φώτη να αλλάξει για να φύγουν, εγώ ξεκίνησα να πάω στην Κοτζιά μήπως και χάσουμε τίποτα από την ενημέρωση….!
Ο Θεός της βροχής ήταν μαζί μας στην πλατεία Κοτζιά και το περιβάλλον γιορτινό. Όλος ο καλός ο κόσμος ήταν εκεί, πάντα η συνάντηση με τα «παιδιά» των αγώνων μου προκαλεί μία ευχαρίστηση, μία αγαλλίαση! Πιστεύω πως είναι το ίδιο όπως όταν βρίσκονται οι κυνηγοί να πάνε για κυνήγι ή οι ψαράδες για ψάρεμα. Θα ήθελα να αναφερθώ στην απουσία του «Άγγελου» την οποία επισήμανε ο DOC και μου έγινε αισθητή κοιτώντας πριν λίγο το video του αγώνα του 2012!! Οι άνθρωποι που γνώρισα μέσα στους αγώνες των trail raid είναι γεμάτοι από ζωή και ενέργεια θετική, ανεξάρτητα από την ηλικία τους, είναι πολύ τραγικό και «εκτός χρόνου» να φεύγουν, λείπουν!
Θα ήθελα να αναφερθώ στους «φίλους» και συνάδελφους που τρώγονται και χαλάν τη ζαχαρένια τους για τα διαδικαστικά και τα τυπικά. Εγώ τους βλέπω σαν αδέρφια μέσα σε μία οικογένεια… και όπως πάντα συμβαίνει, ανάμεσα στα αδέρφια γίνονται και οι μεγαλύτεροι καυγάδες, πάντα όμως είναι αδέρφια και ο ένας πονάει για τον άλλο. Βέβαια τα αδέρφια είναι μικρά και ανώριμα όταν «σκοτώνονται» και όλα γίνονται «εν βρασμό», αυτό είναι που τα δικαιολογεί. Στην περίπτωσή μας και εμείς την «περίοδο» του αγώνα είμαστε «μικροί» και με «πάθη» (γιατί ανώριμοι δεν δικαιολογείται) και αντιμετωπίζουμε τα πράγματα σαν παιδιά μέσα στο παιχνίδι. Έτσι θέλω να τα βλέπω τα πράγματα και βρήκα την ευκαιρία να σας το πω. Ακόμα και αυτοί που δεν τα βλέπουν έτσι, είναι πιστεύω απαραίτητοι στον «χώρο» των αγώνων, γιατί πέρα από τα όποια συμφέροντα και ιδιοτέλειες έχουν, πιστεύω πως νοιάζονται όλοι για το ίδιο πράγμα, τουλάχιστον για την επιβίωση και την διατήρηση των αγώνων 4Χ4, και όλοι προσδοκούν, για την αναβίωση των παλιών καλών αγώνων, που δυστυχώς εγώ δεν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω (φυσικά όχι λόγω ηλικίας!).
Όλα καλά…. Πήραμε τα road book μας, ανεβήκαμε στην ράμπα, και καλή μας νύχτα, πάμε για ύπνο όσοι μπορούμε…. Γιατί αυτοί που δεν μπορούνε πάνε στο Google earth και ακολουθούν την «συμβουλή» της Ναυσικάς χαράζοντας την διαδρομή της 1ης απλής στο χάρτη! (έχω μάθει στη ζωή μου να ακούω τις γυναίκες, τουλάχιστο σε ότι αφορά την οργάνωση). Προσωπικά δεν έχω αγχωθεί σχεδόν ποτέ πριν τον αγώνα και φυσικά δεν είχα μπει ποτέ στη διαδικασία προετοιμασίας για οτιδήποτε, (χρόνους, τσεκαρίσματα, ακόμα και ξεφύλλισμα του road book), το απόγευμα λοιπόν που γνώρισα τη Ναυσικά, μου είπε πως πάντα τσεκάρει τις πρώτες τουλίπες του αγώνα γιατί κάνει πάντα λάθη στην αρχή. Πίστευα πως ήταν δικό μου προνόμιο το χάσιμο στις πρώτες τουλίπες (σχεδόν πάντα, είχα ένα χάσιμο στις 5-10 πρώτες τουλίπες!). Τσεκάροντας λοιπόν το road book κατάλαβα πόσο καλό έκανα, τη 2η τουλίπα της απλής έκανα «μία ώρα» να την καταλάβω στο χάρτη, φαντάζομαι το πρωινό μου χάσιμο!!!, με την τσίμπλα στο μάτι, και ευχαριστώ την Ναυσικά και τις αϋπνίες μου!
Σάββατο πρωί και …
-Έλα αγάπη μου σήκω να πας στον αγώνα σου. Μουσική στα αυτιά μου η φωνή της γυναίκας μου…
-Μου ‘ραψες την τσέπη της φόρμας, ετοίμασες την τσάντα με τις δεύτερες αλλαξιές; -Στα ‘χω όλα έτοιμα, δεν βλέπω κανένα σκίσιμο στην τσέπη…
-Γεια σου ρε Κάλφα τυχερέ … αυτές είναι γυναίκες! Ή μ’ αγαπάει πολύ ή έχει βρει γκόμενο!!!
Εννιά παρά είμαι στου Σταύρου, ο καιρός καλός και η διάθεση καλύτερη.
Ο Σταύρος τα ‘χε όλα έτοιμα (όπως πάντα), εγώ του πετάω μερικές ερωτήσεις για να τον τσεκάρω, τύπου
–Την κάμερα την πήρες, υγρά φρένων? (όπως πάντα).
Συναντηθήκαμε με τον Φώτη και τη Ναυσικά στο βενζινάδικο και σαν «ομάδα» ξεκινήσαμε για τον Αυλώνα…
Ωραία ατμόσφαιρα !!!! πρωινό Σαββάτου και όλοι οι «γνώριμοι» με τα «τζιπ» τους να βολτάρουν πέρα δώθε, Αυλώνα – φυλακές, και τούμπλαλιν … με τα πολλά καλυμπράραμε και μείς τα οδόμετρά μας.
Το ραντεβού στην μικρή πλατεία της εκκίνησης… γέμισε ο τόπος αυτοκίνητα!!
-Καλά οι μηχανές που πήγαν;
ο DOC με τον Βασίλη ήταν στην εκκίνηση και δυό τρεις μηχανές πιο κει.
–Είναι Κόρινθο, έρχονται…
Δεν με χάλασε καθόλου η μισή ώρα καθυστέρηση που είχαμε, μάλλον μου άρεσε μπορώ να πω γιατί με χαλάρωσε.
Ακολουθώντας τη διαδρομή που ήδη είχα τσεκάρει, μνημόνευα τη Ναυσικά,
-Αποκλείεται πρωί πρωί να κατάφερνα να βρω το δρόμο… Σε 5-6 λεπτά φτάνουμε στην αφετηρία της SS1 και …
-Ρε Σταύρο που ‘ναι ο Ισραηλινός?
Μάλλον αυτός δεν «τσεκάρισε» την απλή… Δεν θα πω ψέματα, κάπου μέσα μου παρακάλαγα να αργήσει λίγο ακόμα και να ξεκινήσουμε μπροστά….
Μετά τον Slavchev και τον Φώτη, και ακριβώς στο λεπτό του, να σου και ο Heymann … «καταϊδρωμένος»
-τυχερέ !!!… δεν πειράζει θα τον πιάσω στα πρώτα χλμ του αγώνα… έτσι Σταύρο?
-αρχίσαμεεεε … η απάντηση του Σταύρου.
Παίρνουμε εκκίνηση και ο Σταύρος είναι αρκετά ζεστός… εγώ βέβαια κρατώ την παράδοση και κάπου εκεί στην αρχή αργώ να του πώ να στρίψει και τον αναγκάζω να πισωγυρίσει!!! Μικρό το κακό. Για αρκετά χλμ ούτε κρύο ούτε ζέστη, εμείς πηγαίναμε (πάντα ασφαλώς) και ούτε Desislav ούτε Heymann στον ορίζοντα.
Κάπου μας βγάζει σε κατηφορική άσφαλτο και μου φάνηκε πως πηγαίναμε πιο αργά από ότι πριν στο χώμα.
–Ρε Σταύρο, κάποτε με το Jimny, παρακαλάγαμε να μην έχει άσφαλτο γιατί χαλάγαμε τη «μέση» μας και μας φτάνανε τα «μεγάλα»… από ότι βλέπω δεν έφταιγε το Jimny, και με το Pajero αργά πάμε…!!
Δεν πρόλαβα να τελειώσω τη φράση μου και βλέπω το 101 ανάσκελα!!! Ευτυχώς τα παιδιά ήταν έξω και έτρεχαν γύρω γύρω από το αμάξι… πλησιάζοντας το αυτοκίνητο και κόβοντας ταχύτητα βλέπω τον Segal να μας κάνει νόημα…
- Όλα καλά, φύγετε (με τα χέρια βέβαια, δεν καταλαβαίνω Ισραηλινά).
Πριν ολοκληρώσω την φράση μου…
-Ρε Σταύρο κάνε δεξιά…
ο Σταύρος είχε ήδη σταματήσει! Σε πολλά διαφωνούμε με τον Σταύρο, σ’ αυτό είμαστε ομόφωνοι… τους κάνουμε νόημα να δέσουν. Με την απορία ζωγραφισμένη στα μάτια τους και μετά το πρώτο σοκ… (δεν κατάλαβα γιατί), δεν έκαναν πάνω από δύο λεπτά και είχαν ήδη κοτσάρει τον ιμάντα στο Pajero!
-Ρε Σταύρο τελικά τίποτε δεν είναι τυχαίο… τους είδες τους «τύπους» πόσο κάνανε να δέσουν? - Για αυτό είναι πρωταθλητές !!! και έχει και τους «άλλους» που κάνουν 25 λεπτά να αλλάξουν λάστιχο!!!! Χαχαχα.
Με τα «λίγα» είχαμε τελειώσει την επιχείρηση «καλοί Σαμαρείτες» και βουρ να μην χάνουμε άλλο χρόνο.
Μπορεί βέβαια να μην μας καθυστέρησαν πολύ τα παιδιά του 101 αλλά ο χρόνος έφτανε για τα παιδιά του 103 να μας πιάσουν!! Όταν ο Σταύρος βλέπει πίσω του τον Desislav, γίνεται άλλος, ανεβάζει τουλάχιστο 5χλμ την «μέση» του και τον φχαριστιέμαι «τα μάλα»!! ο καθένας έχει τα βίτσια του, ο Σταύρος θέλει να βλέπει κόσμο…. , αφού σκέφτομαι, αν οι αγώνες γίνονταν σε πίστα με θεατές, δεν θα χάναμε κανένα!!!!
Για λίγα λεπτά το 103 ήταν ξοπίσω μας, και πάνω στην πίεση και την υπερβολική ταχύτητα του Pajero, κάνω τη μ@@@@@α εγώ, δεν τον προλαβαίνω σε μια τουλίπα και την προσπερνά,
-Γκρρρρρρ @@ />//|{{@ και άλλα «γαλλικά» από μένα… ο Σταύρος κύριος!! Άσε που μετά από τόσο καιρό καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο μόνο από την ανάσα!
–Σταύρο μην τον χάσεις και κάνε μου την χάρη να τον περάσεις…
είπα, μάλλον παρακαλετά! Φυσικά και δεν θα τον έχανε ο Σταύρος, καλός οδηγός ο Desislav, και το αμάξι του καλό, όχι όμως τόσο, στο να μπορεί να ξεκολλήσει από το Σταύρο, με το Pajero, από πίσω του…!! Την χάρη μου την έκανε η Margarita (η συμπαθέστατη συνοδηγός του) που, μάλλον από την πίεση και αυτή, έκανε το μικρό λάθος να κοντοσταθεί σε μία τουλίπα. Κάνει να κόψει και ο Σταύρος πίσω τους…
- Στρίψε δεξιά, φύγε, του φωνάζω… και οι ισορροπίες αποκαταστάθηκαν. Αυτή τη φορά δεν τους κάναμε τη χάρη, και μετά από λίγο τους χάσαμε από πίσω μας. Είμαστε πλέον μπροστά, και κοιτώντας την ώρα, βλέπω πως έχουμε αρκετή προπορεία, αρκετή να μας επιτρέπει να μην ρισκάρουμε τον μη ανεφοδιασμό (πράγμα που ήταν μόνο μέσα στο μυαλό μου, γιατί ο Σταύρος είχε ήδη αποφασίσει πως θα σταμάταγε).
Φυσικά και ο Desislav μας προσπέρασε, μιας και δεν χρειαζόταν καύσιμα, αλλά πλέον λίγο μας ένοιαζε γιατί βλέπαμε πως οι ταχύτητες μας ήταν αρκετά μεγαλύτερες από την μέση των 49,9999 χλμ/h !! Κάπου στο 150 χλμ της ειδικής μετράω πάνω από 20 λεπτά προπορείας… χαλαραααα!!!
Εδώ έρχεται και η γλύκα αυτών των αγώνων, τίποτα δεν είναι προβλέψιμο και προπάντων σίγουρο.
– Ρε, δεν έχω φρένα, δεν σταματάει με τίποτα!!!
–Έλα ρε Σταύρο προχώρα, άσε τα κλαψουρίσματα…
– Ρε δεν καταλαβαίνεις? Έχω τέρμα το πόδι στα φρένα… (το αμάξι όντως πήγαινε)
– Όχι ρε γ@@@ το μου, την μοίρα μου και πολλά άλλα τέτοια….
– Και τώρα τι κάνουμε, παρατάμε, δεν μπορείς να το πας έτσι?
Δεν είχε χάσει τελείως τα φρένα αλλά δεν μπορούσε και να ρισκάρει να ανοίξει τις ταχύτητες, γιατί το αμάξι δεν θα σταμάταγε, με τίποτα, στην πρώτη «στραβή» που θα μας τύχαινε… Έτσι λοιπόν μειώσαμε την «μέση» μας αλλά ακόμη ήμασταν σε «καλό δρόμο», είχαμε την προπορεία μας για αρκετά χλμ.
Με αυτά κι αυτά είχε πλέον αρχίσει να νυχτώνει, ευκαιρία να δοκιμάσουμε και τα καινούργια μας τα φώτα!
- Ωωωω !!!! μέρα τα ‘κανε όλα.
Και επειδή ο λαός μας είναι σοφός, «ενός κακού μύρια έπονται», η λεντόμπαρα, μετά από κανα πεντάλεπτο αναβόσβημα, μας εγκατέλειψε!! Θα μου πείτε, είναι τόσο σοβαρό που δεν θα είχατε τα έξτρα φώτα της λεντόμπαρας?
– Ναι, γιατί ο Σταύρος είναι παίχτης ψυχολογίας, αν του «χαλάσει», την «κάναμε», τα παρατάει…. Και βέβαια, δεν είναι και ότι καλύτερο, να πηγαίνεις «αγωνιστικά», χωρίς φρένα και με περιορισμένη ορατότητα!!!
– Θα σταματήσω να ελέγξω τα φρένα και τα φώτα…
Δεν θα ωφελούσε καμία αντίρρηση μου, δεν μπορούσε να συνεχίσει, τα τελευταία 50 χλμ που είχαν μείνει, έτσι, έπρεπε να «τσεκάρει» πιθανές λύσεις στο «πρόβλημα». Και εκεί που έχει κατέβει και έχει ανοίξει το καπό, να ‘σου και το 101… κάνουν να κοντοσταθούν, αλλά τους κάνει νόημα ο Σταύρος και συνεχίσουν την πορεία τους, στο κυνήγι του χρόνου.
Αφού πλέον ο Σταύρος, κατάλαβε πως δεν μπορούσε να κάνει κάτι στο πρόβλημα μας, ανέβηκε και πήρε μια τελευταία ανάσα να βγάλουμε την ειδική… μουρμουρίζοντας, βέβαια που και που, πως αν δεν φτιαχνόντουσαν τα φρένα θα σταματούσαμε τον αγώνα. Και έτσι λαβωμένοι και ολίγο «σπασμένοι» φτάνουμε στο Δίστομο με 21 λεπτά καπέλο… Δεν ήταν και «σομπρέρο», αν φτιάχναμε τα φρένα, θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε και να αποκαταστήσουμε τις «ισορροπίες» , η 2η ειδική προμηνυόταν πολύ δύσκολη και «απρόβλεπτη» λόγω καιρού.
Ώρα για ύπνο…
και δεν εννοώ στο Δίστομο, αλλά στο γραφείο που κάθομαι και γράφω, με συνεπήρε και πήγε 12:30, και μη φανταστείτε πως από το πρωί γράφω τις εντυπώσεις μου, δεν με άφησαν να γράψω!! Θα το ποστάρω σαν πρόλογο του αγώνα και ελπίζω να βρω και αύριο λίγο χρόνο να συνεχίσω… καληνύχτα!!

Part 2 της γλαφυρότατης περιγραφής!! Enjoy
Τρίτη 3-12-2013
Και πάλι καλημέρα μας…
Διαβάζοντας τα χθεσινά, μάλλον έχει δίκιο ο Σταύρος, όταν έχω όρεξη … γράφω!!! (οι μετριοφροσύνες είναι για τους υποκριτές) . Σαν να ζούσα την ειδική ξανά! Και λέω να το συνεχίσω, γιατί το πρόβλημα μου είναι αυτός ο Γερμανός!!! … ξεχνάω πως τον λένε…
Είχαμε μείνει μόλις πατήσαμε το…. τη ρόδα μας στο Δίστομο. Κάπου σε μια γωνιά ήταν η κόκκινη τέντα με τις σημαίες της BUFF, και τα παιδιά εκεί γύρω. Βάζουμε το μισό Pajero κάτω από την τέντα (ολόκληρο δεν χωράει!)
– Το ακούς Σταύρο?
– Θοδωρή κάνε κάτι με τα φρένα… χάνουμε το παιχνίδι!
Βέβαια από την «πρεμούρα» μας, δεν βάλαμε καθόλου καύσιμα στην είσοδο στην πόλη. Έπρεπε να βρεθεί οπωσδήποτε λύση με τα φρένα.
Ας αριθμήσω λοιπόν τα προβλήματα για «διόρθωση» στο service: 1. Φρένα, 2. Πρόβλημα με την λεντόμπαρα, 3. Θάμπωμα στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου! 4. Λερωμένα πλαϊνά τζάμια (συγνώμη πλεξιγκλάς) μαζί και καθρέπτες! 5. Γέμισμα παγουριών με το «μαγικό χαπάκι»!!! (ηλεκτρολύτες εννοώ, για να μη παρεξηγηθώ)!
6. Μόνωση του κομμένου καλωδίου του πλαϊνού φωτός που έκοψα στα πρώτα χλμ της ειδικής , όταν κρεμάστηκε κάποια στιγμή, από κάποια από τις πολλές «σφαλιάρες» που έφαγε στη διαδρομή. Ειλικρινά δεν θυμάμαι κάποιο άλλο «σοβαρό» πρόβλημα… μόνο αυτά!!
Ο Θοδωρής πάνω στην τρόμπα, εμείς γύρω του και έρχεται και ένας τυπάκος μέσα στην βροχή και χαμογελώντας αμήχανα με χαιρετάει με νόημα.
-Μου είπε ο πατέρας μου, για αυτό που κάνατε, για αυτούς, και ήρθα να σας ευχαριστήσω… μου λέει ελαφρά συγκινημένος (όχι, καταλαβαίνω τα αγγλικά από μη Άγγλους, να απαντήσω δυσκολεύομαι). Και επειδή τα χέρια λένε πολλά, τον χτυπάω στην πλάτη και του απαντάω με σιγουριά…!!!
-It was nothing… I expected that they would done the same for us!
Και μετά την γρήγορη εξοικείωση μου με την γλώσσα, κατάλαβα να μου λέει ,
-Για πιο λόγο σταματήσατε, αφού θα μπορούσατε να ‘χατε φύγει για να κερδίσετε την ειδική?
-Άκου φίλε μου, «this is Sparta!!!» ουπς, αυτό είναι από άλλο έργο….!!!
Ελπίζω να κατάλαβε ότι του είπα:
-Εμείς χρειαζόμασταν ένα αντίπαλο για να παίξουμε, και αν εγκατέλειπε ο πατέρας του, θα μας στερούσε την ευχαρίστηση να τον κερδίσουμε, και βέβαια του επανέλαβα πως αν ήμουν στη θέση τους θα ήθελα πολύ να με βοηθήσει κάποιος!!!
Και πάνω στη συζήτηση, βλέπει πως ο Θοδωρής έχει βγάλει την τρόμπα των φρένων, και με ρωτάει αν μπορεί να βοηθήσει. Με την βοήθεια του Θοδωρή, του δίνουμε να καταλάβει πως πάσχουμε από τρόμπα, και ο τυπάκος φεύγει και έρχεται μετά από 5 λεπτά με μία καινούργια τρόμπα!
-Καλά ρε…. Που το ’χουν το μαγαζί αυτοί?
Δυστυχώς η τρόμπα ήταν από πιο νέο μοντέλο και δεν μας έκανε, τον ευχαριστήσαμε και έφυγε.
Είχε περάσει ήδη μία ώρα και δεν θυμάμαι να είχαμε φύγει, ούτε στιγμή πάνω από τον Θοδωρή, χωρίς βέβαια να παρέχουμε καμία βοήθεια, «ούτε για κατούρημα» (δεν είναι έκφραση?), εγώ βέβαια το εννοώ στην κυριολεξία… Όταν πλέον έγινε μιάμιση η ώρα αναμονής και ο Θοδωρής δεν έβγαζε άχνα άρχισαν να με τρώνε τα φίδια. Σε ένα τέταρτο έπρεπε να φεύγουμε, γιατί μετά θα άρχιζαν τα καπέλα, και δεν μου πάνε με τίποτα τα καπέλα!! Αφού έκανε ότι μπορούσε, ο Θοδωρής, το ‘κλεισε και μας λέει να πάμε να το δοκιμάσουμε μέχρι το βενζινάδικο, στην αρχή της πόλης. Ήταν 10 λεπτά πριν την ώρα εκκίνησης μας, και ο κεντρικός δρόμος ήταν μπλοκαρισμένος, από τα διάφορα αγωνιστικά που είχαν στριμωχθεί, μαζί με κάποιους ντόπιους που πήγαιναν στις δουλειές τους.
-Πάμε από δεξιά, ο άλλος είναι μονόδρομος, λαλεί (από το Κυπριακό λαλώ σου) ο Σταύρος, ακολουθώντας τη γνωστή συνταγή της αλεπούς με τα «κρεμαστάρια», μάλλον μπέρδεψε το Δίστομο με το Καρπενήσι! Και φυσικά ο δεξής δρόμος μας οδήγησε σε έναν σκοτεινό λόφο, πιθανόν αδιέξοδο. Το μόνο που καταφέραμε, σε αυτές τις ανηφοριές, ήταν να καταλάβει ότι τα φρένα δεν του επαρκούσαν να ακινητοποιήσει το αμάξι!
-Τέλος, πάμε πίσω, δεν πάει έτσι το αμάξι… αναφωνεί ο Σταύρος και μου ακούστηκε αρκετά «πειστικός».
Πάλι πίσω στον Θοδωρή και πεπεισμένοι ότι δεν γίνεται τίποτε, τουλάχιστον «on time»!!! (δεν θέλω σχόλια).
Παύση, γιατί μόλις πρίν λίγο κατέβασε ο Σταύρος το 1ο βιντεάκι του αγώνα…. και 2ο βιντεάκι… και έχω και τη Ναυσικά να μου γράφει, «γράφε… γράφε»!
-Σε παρακαλώ Θοδωρή κάνε κάτι με τα φρένα, θα εγκαταλείψουμε τον αγώνα…
Ξανασηκώνει τις ρόδες ο Θοδωρής και ξεκινά να δει τα πίσω τακάκια, ώσπου τον βλέπω να σκάει χαμόγελο…
-Μάλλον βρέθηκε το πρόβλημα, το μέσα τακάκι της πίσω αριστερής ρόδας είχε φύγει από τη θέση του.
Ας ελπίζουμε να είναι αυτή η λύση στο πρόβλημα μας. Κάθεται ο Θοδωρής και αλλάζει όλα τα τακάκια των πίσω τροχών και με τα πολλά τελειώνει με ότι είχε να κάνει. (από μένα μην περιμένετε αναλυτικές αναφορές σε ότι αφορά τα μηχανολογικά!.. αν και «μηχανικός», δεν έχω ιδέα από μηχανολογικά!! )
Βάζουμε βενζίνη, και ο Σταύρος, με το πόδι μια στο γκάζι μια στο φρένο, ξεκινά για την αφετηρία της 2ης ειδικής. Εμείς και αρκετά παιδιά της Ζ2 στην εκκίνηση! Μπαίνουμε, γρήγορα γρήγορα, στην σειρά και παίρνουμε χρόνο, με μόνο 1ώρα και 15 λεπτά καπέλο από τον ιδανικό!!!
-Ας είναι, θα το παλέψουμε … σκέφτηκα και αγωνιούσα να ξεκινήσουμε… σαν να φοβόμουν ότι θα ‘ρθει κάποιος και θα μας απαγορεύσει να τρέξουμε!
Ο Σταύρος όλη αυτή την ώρα (μη φανταστείτε… κάποια λεπτά ήταν) ήταν αμίλητος. Ήταν μάλλον γιατί …. αυτός ήταν, αυτός ο κάποιος που θα μου ‘λεγε πως δεν θα τρέξω σήμερα το βράδυ! Πραγματικά, ένα δυό χλμ μετά την εκκίνηση, και με τα υπέροχα φώτα μας να ασπρίζουν το βουνό! (ξέχασα να αναφέρω πως τα φώτα φτιάχτηκαν μαζί με όλα τα υπόλοιπα «σοβαρά» προβλήματα που αρίθμησα πριν), ο Σταύρος σταματά, και μου ανακοινώνει, σαν «υπουργός» αυτής της κυβέρνησης, (δεν σήκωνε ούτε συζήτηση).
-Τέλος, γυρνάμε πίσω, δεν είναι φρένα για 400 χλμ αυτά…
Εγώ ξέρω πότε να το βουλώνω!!! άσε που στο μικρό κομμάτι του εγκεφάλου, (αυτό της λογικής!), το έγραφε ξεκάθαρα… «που πας ρε Καραμήτρο?»
Ξανά το ίδιο έργο για 3η φορά…
-Άντε ρε Θοδωρή μου κάνε κάτι να πάμε τουλάχιστο την πρωϊνή ειδική!!!
Αυτή τη φορά όμως δεν έκατσα από πάνω του! Άλλωστε ήταν αρκετές οι ώρες μέχρι το πρωί…
Και τώρα αρχίζουν τα ωραία… παρέλειψα να σας πω, πως όλες αυτές τις ώρες αγωνίας, είχαμε και την συμπαράσταση του Πέτρου, που πήγαινε και ερχόταν, από την τέντα τους στην δική μας….
Ο Πέτρος είναι ο γνωστός, Σιούτης , για άλλους «τρελοκομείο», που αυτή τη φορά μας την «έκανε» και έμεινε support για την ομάδα τους, KRD, αφήνοντας το μωρό του σε άλλα χέρια, του Έκτορα του «κουμπάρου», που από ότι κατάλαβα και αυτά τρελά ήταν… μάλλον δεν θα κατάλαβε την διαφορά το «κακόμοιρο» το Jimny.
-Σταύρο, τώρα που αποφασίστηκε ότι δεν θα τρέξουμε, δεν πάμε να φάμε και κανένα σουβλάκι να στανιάρουμε, γιατί καλές οι μπαρίτσες που μας ταΐζεις, αλλά το στομάχι διαμαρτύρεται.
-Τι λες ρε μεγάλε, τι σουβλάκια και αηδίες μας λες, δεν βλέπεις τον άσπρο καπνό που βγαίνει από την τέντα μας? ( ο Πέτρος), τελειώνετε και ελάτε από κει.
Βλέπε Δημητριάδη για να μαθαίνεις πως είναι οι «ομάδες» , Τρέιλερ με όλα τα απαραίτητα (φως, νερό, τηλέφωνο…), ψησταριά (ολυμπιακών διαστάσεων) , κάρβουνα και προβατίνα σε αφθονία… , μουσική μόνο «έντεχνη», και από υγρά… τα καλύτερα της αγοράς. Εμείς είχαμε αδειάσει 3 μπουκάλια υγρά φρένων και ένα 4άλιτρο λάδι, και αυτοί 3 μπουκάλια ουίσκι και 2 (παρακαλώ) 4άλιτρα κρασί!!!!
Ωραία ομάδα!!! Και όπως λέει μία αρχαία αμερικάνικη παροιμία, τίποτα δεν τελειώνει αν δεν τραγουδήσει ο χοντρή κυρία, δεν θυμάμαι το όνομα του ψήστη, θυμάμαι όμως το αποτέλεσμα του ψησίματος του !!! (θα του αφιερώσω την πρωινή ειδική αν καταφέρουμε να ξεκινήσουμε τελικά!!). Ξέχασα να αναφέρω και το «μανιτάρι» με την μπουκάλα υγραερίου που έκανε την τέντα «διαμέρισμα»!!!
Μετά την προβατίνα, κάνα δύο ποτηράκια κρασί, και κάτω από την ομπρέλα της θερμάστρας … οι γνωστοί μου έχουν ήδη αρχίσει να γελάνε… Το αγαπημένο μου… δεν υπάρχει απόλαυση μεγαλύτερη, από το να σε παίρνει ο Μορφέας, ανάμεσα στη συζήτηση της παρέας… αν σε άντεχαν κιόλας οι άλλοι, θα ήταν καλύτερο!! Εγώ πάντως απόλαυσα πολύ αυτό το μισάωρο που πήγα και ήρθα…
Ξύπνησα, χαιρέτησα τα παιδιά, και πήγα, κατά τις 6 και, πια για το τελευταίο μισάωρο ξεκούρασης στο Transit…
Αααα, ξέχασα να σας πω, πως με τα πολλά, και την βοήθεια και του μηχανικού της KFC ουπς, συγνώμη της KRD ήθελα να πω, δεν θυμάμαι όνομα (θα επανορθώσω και θα αναφέρω τα ονόματα όλων των συμμετεχόντων, στους τίτλους λήξης), βρέθηκε μία λύση που τουλάχιστον θα μας επέτρεπε να ξεκινήσουμε την 3η και τελευταία ειδική διαδρομή!!!! Όλεεε
Και για αυτούς που τους ενδιέφερε ο αγώνας, να σας αναφέρω, πως κατά το ξημέρωμα, και μετά από πολλές ταλαιπωρίες, για τους άλλους περισσότερο, και τους άλλους λιγότερο άτυχους, η ειδική ακυρώθηκε!!!!! (γιούπιιιιιι!!!!) να μη μ’ ακούσει ο Φώτης!!…
Τα υπόλοιπα θα σας τα πω αφού ξυπνήσω… από το Transit, το πρωί της Κυριακής…

Part 3

Τετάρτη 4-12-2013
6:30 και βλέπω στο παράθυρο του Transit τον Πέτρο…
-Έλα, πάρε τη λίστα με τη σειρά εκκίνησης, 7:30 το πρώτο αυτοκίνητο, εσείς είστε 8οι στις 7:38.
Ο Σταύρος, ξάπλα στη θέση του συνοδηγού, δεν άνοιξε τα μάτια του, μάλλον όμως δεν κοιμόταν απλά αρνούταν να σηκωθεί… Εγώ ήμουν μάλλον χορτάτος με τα δύο μισάωρα ύπνου (και τα κανα δυό κιλά προβατίνα ). Βγαίνοντας έξω διαπιστώνω ότι υπήρχε ένας οργασμός γενικά, θυμάμαι πως δεν είχαν όλοι το προνόμιο μας, να ξεκουραστούν και να «χορτάσουν», το προηγούμενο βράδυ… από ότι έμαθα αργότερα ήταν πολλοί που είχαν μόλις γυρίσει απ’ τον «πόλεμο» και ο «στρατηγός» τους ετοίμαζε για την «μάχη» των 7:30. Κάτω από την τέντα μας, στην θέση του Pajero ήταν το Toyota του Φώτη… είχε ανοίξει το στόμα (καπό), και είχε καταπιεί τον μισό Φώτη (και για όσους δεν πιστεύουν, υπάρχουν φωτό ), και από το «στομάχι» του άκουγα κάτι σαν βογγητά! Μουρμουρητό! Γκρίνια! Θυμό! Μάλλον όλα μαζί!!!
-Ναι, οι μαλάκες, γυρνάγανε όλη νύχτα και πιστεύανε και ότι θα κέρδιζαν και τον αγώνα….. (και φυσικά μίλαγε για αυτόν και την Ναυσικά!). Και όσο «κουραζόταν», τόσο άναβε… και όσο δεν του απαντούσε κανείς, τόσο τα κλοθόφερνε στο μυαλό του, τόσο ανέβαζε «στροφές». Δεν είχε και άδικο, να έχει τα νεύρα του, και ‘γω στη θέση του θα ‘νοιωθα λίγο μ@@@@@ς. Όπως βέβαια είχε απόλυτο δίκιο, να θεωρεί τον εαυτό του αδικημένο, από μια συγκυρία καταστάσεων, θα έλεγα, και όχι βέβαια γιατί όλοι ήθελαν τον Κουτσουμπό «εκτός» παιχνιδιού. Ήταν πιστεύω απόλυτα άδικο να πάρει ο Φώτης, και κάποια άλλα πληρώματα μαζί μ’ αυτόν, ακριβώς ότι πήραμε και μείς από την 2η ειδική (τίποτα)!! Δεν γνωρίζω βέβαια τα «τυπικά» των αγώνων σε τέτοιες καταστάσεις, και αν θα μπορούσε κάποιος να χωρίσει την «πίτα» δίκαια, αλλά και «νόμιμα». Βέβαια, σε όλες τις περιπτώσεις που παίρνονται αποφάσεις εκτός φυσιολογικής ροής, πάντα κάποιος θα είναι «αδικημένος» (και εκτός εισαγωγικών).
Πιστεύω λοιπόν, ότι δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση του Γιάννη το Σάββατο βράδυ, ήταν δεδομένο ότι θα γινόταν κακός για κάποιους. Σίγουρα, κανείς δεν ήθελε να εξελιχτεί έτσι η 2η ειδική (εκτός βέβαια από τον Δημητριάδη…!!!! )… Βέβαια έπρεπε να κάνουμε ένσταση, για να ακυρωθεί και η απλή για την 2η ειδική, (δεν είχε καμιά σημασία η απλή χωρίς την ειδική!!! ) και μετά να τους ζητάγαμε και 20 λεπτά μπόνους, λόγω βαρυστομαχιάσματος, και να βγαίναμε πρωταθλητές….!!!! Τες πάντων, αυτά έχουν οι «αδικίες».
Στα αγωνιστικά τώρα… εκκίνηση 7:38, τερματισμός 12:42 (μακάρι!!!). Ξεκινάμε μάλλον χαλαρά, πιθανόν ο Σταύρος να μην πίστευε ακόμα στα φρένα του, που τουλάχιστο σταματούσαν το αμάξι!... κάπου στα 50 πρώτα χλμ (δεν θυμάμαι σε ποιο), ακούω τον Σταύρο να λέει…
-Είναι καπνός αυτό που βγαίνει από το κάθισμά σου? και εγώ χωρίς να του απαντήσω σκέφτομαι τι είναι αυτό που όντως έβγαινε από κάτω! Ο Σταύρος, βέβαια, αφού δεν του απαντούσα, επαναλαμβανόταν, και μου έδειχνε πανικοβλημένος, σε βαθμό που άρχισα να φοβάμαι και γω.
-Κάνε στην άκρη να δω, του φωνάζω, και ο Σταύρος κάνει δεξιά… ανοίγω την πόρτα και κατεβαίνω κάτω, το πάτωμα φυσικά έκαιγε (από κάτω ήταν το καζανάκι), αλλά οι «καπνοί έβγαιναν πολλοί από το κάθισμα του Σταύρου τώρα…
-Μυρίζει φωτιά… να βγάλω τον πυροσβεστήρα?
-Όχι….. δεν μυρίζει… ήταν το καλύτερο όχι που μου ‘χει πει ο Σταύρος, -ουουουφφφφφ….
Εγώ δεν έχω όσφρηση, και τους ατμούς τους είδα φωτιά, αυτός ήταν χαλαρός γιατί δεν του μύρισε τίποτα!!! Ξεκινάμε πάλι, ήμασταν «κρύοι», μετά από αυτό «παγώσαμε», μας χρειαζόταν μια «φωτιά»!!! Και η «φωτιά» μας έφτασε, σε μορφή Τoyota!!! Ο «κύριος» Δημητριάδης κάνει δεξιά και ο «κύριος» Κουτσουμπός έρχεται και αράζει δίπλα μας, ….
-Ωραία!!!! Να βγάλουμε και το σεντόνι να κάνουμε πικ νικ?
-Πέρνα….
-Όχι, συνέχισε…. Εμείς θα μείνουμε από βενζίνη !!!???
Ξεκινάμε λοιπόν, και διέκρινα μια ζεστασιά στις κινήσεις του Σταύρου…
-Ευχαριστώ Φώτη….
Άρπαξε λοιπόν ο Σταύρος και τώρα ποιος τον σταματά! Εγώ φυσικά… πάνω που άρχισε να ξεμακραίνει από τον Φώτη, σε μία «πονηρή» τουλίπα τον χάνω, ευτυχώς το παίρνω αμέσως χαμπάρι και τον βάζω να γυρίσει. Ήταν όντως πονηρή η τουλίπα, γιατί και η Ναυσικά έκανε το ίδιο λάθος, αλλά δεν πονηρεύτηκε καθόλου που γύρισα και συνέχισε προς το χάσιμο! Ήταν και η τελευταία φορά που είδαμε το Φώτη μέσα στην ειδική. Ήταν καιρός να σοβαρευτούμε, γιατί είχαμε αρκετά λεπτά καπέλο!
Όσο ανέβαζε ρυθμό ο Σταύρος, τόσο και ‘γω τον πήγαινα «τραίνο»… και φυσικά ξεχάσαμε το πρόβλημα με τα φρένα. Η επαναφορά ήταν οριστική και αμετάκλητη, σιγά αλλά σταθερά κερδίζαμε τον χαμένο χρόνο. Στο δρόμο μας βέβαια, προσπεράσαμε και μερικά αυτοκίνητα, μέσα σε αυτά ήταν και ο Heymann ο οποίος είχε σταματήσει 30 μέτρα μετά από μία τουλίπα με κοπάνα…
-Μάλλον για προσωπική ανάγκη , σκέφτηκα… μετά μας είπε πως το road book σε αυτό το σημείο είχε λάθος! … έτσι είναι πάντα, όταν κάτι δεν μας βγαίνει έχει λάθος το «κάτι», όχι εμείς!! Έχει συμβεί και σε μένα πολλές φορές να είμαι σίγουρος ότι «μόνο» εγώ δεν φταίω!!!!
Είχαμε ήδη μαζέψει 7-8 λεπτά προπορεία και μπορούσαμε άνετα να πάμε για ανεφοδιασμό. Στο βενζινάδικο, λίγο πριν ξεκινήσουμε βλέπω και τον Heymann, χαλαρά αλλά όχι και πολύ ξεκινάμε για το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής μας, είχαμε αφήσει την περισσότερη προπορεία μας στο βενζινάδικο, αλλά είμαστε ακόμη on time (που και που το εξασκώ, για να μη το ξεχνώ… ).
Μετά κατάλαβα ότι ο Σταύρος δεν τον είχε δει. . Θα κάνω μία παρένθεση τώρα γιατί μόλις ξεκαθάρισε στο μυαλό μου κάτι που με τριβέλιζε όλες αυτές τις μέρες.
1. Προσπεράσαμε τον Heymann, και δεν αμφισβητείται, το θυμόμαστε και οι δυό μας.
2. Στο βενζινάδικο εγώ κάποια στιγμή είδα το pointer να έρχεται, λίγο πριν φύγουμε, εκεί που καθάριζα το παρμπρίζ, ενώ ο Σταύρος από μέσα δεν τον πήρε χαμπάρι.
3. Ξεκινάμε, και εγώ σίγουρος ότι είμαι μπροστά από τον Heymann, αφού τον έχω αφήσει στο βενζινάδικο!
4. Μέσα στην ειδική, εκτός από κανα δυό μπρος πίσω, δεν έχουμε χάσιμο…
5. Τερματίζουμε και μένω μ@@@@@ς…. ο Heymann ήταν εκεί!!!
6. Είμαι σίγουρος πως δεν μπορεί να έχουν «κλέψει»…
-Αχ βρε Σταύρο… ήταν πολύ απλό! Στο βενζινάδικο εγώ τον είδα να μπαίνει, καθάρισα γρήγορα τα τζάμια και ανέβηκα να φύγουμε για να μη μας προλάβουνε, εν τω μεταξύ αυτοί είχαν κάνει απλά τη στροφή και είχαν φύγει μπροστά μας…. σιγά μην κάνανε και ανεφοδιασμό!!!! Χαχαχα. (τελικά το γράψιμο μου κάνει καλό στη μάχη μου με τον Γερμανό!!!!). Και επειδή αυτοί είχαν μεγάλη «κωλοπιλάλα», αρκετά λεπτά να καλύψουν, το πάτησαν λίγο παραπάνω από μας, που είχαμε και κανα δυό μπρος πίσω!!!
Εμείς ακόμα και μετά τον ανεφοδιασμό είχαμε και 2-3 λεπτά «αβάντζο», τα οποία στο δρόμο τα αυξήσαμε, αλλά όχι όσο θα ‘πρεπε, το καταλάβαμε αργά … στο τέρμα!
Στο τελευταίο ΣΕΔ μαθαίνουμε ότι είμαστε το 3ο αμάξι… μια χαρά, 8οι ξεκινήσαμε, 3οι καταλήξαμε και με μικρή προπορεία…
Έλα που στο τέλος, κάτι κάποια δύσκολα κομμάτια, κάτι με περιορισμό ταχύτητας, βρεθήκαμε να είμαστε στο λεπτό και να ‘χουμε ένα χλμ ακόμα να κάνουμε…. και 7….8…9….10 δεύτερα καπέλο, περνάμε το flying!!!
Ας μου εξηγήσει κάποιος, όχι ότι έχει καμία σημασία, αλλά τον παρακαλώ να μου το εξηγήσει… Το ρολόι μας στο αμάξι είναι δορυφορικό, δεν το έχω ρυθμίσει ποτέ, και είναι με ακρίβεια δευτερολέπτου σε όλες τις αφετηρίες. Πώς γίνεται εγώ να μετράω 10 δεύτερα την ώρα που περνώ το flying και για τους κριτές να χω 23 δεύτερα!!!!! Βλέπω μόνο τρείς πιθανότητες:
1. Τα ρολόγια του τερματισμού δεν είναι συγχρονισμένα με αυτά της αφετηρίας.
2. Οι κριτές του τερματισμού γράφουν ότι θέλουν!!!
3. Τα ματάκια μου κάνουν πουλάκια, και είναι σαν την περίπτωση με το road book που «έχει σίγουρα λάθος»….
Ας μου δώσει κάποιος την σωστή απάντηση…!!!!

I MIGLIORI AUGURI APO MISKO…. KRONIA POLLA!!!!

Γενικά πάντως αν κάποιος θέλει μπορεί μέσω fb να παρακολουθεί διάφορα γύρω απο την ομάδα μας στο
Buff Racing Team facebook page

ΧΑΧΑ Τον μπριζωσα τον Σταυρο και εβαλε περιγραφη. Χαχα
Αυτος ειναι συνοδηγος βρε!!!!! Αλανθαστως στην συνοδηγηση, φοβερος στην παρεα, δυνατος στην καταναλωση
φρεσκοψημενου παιδακιου και γραφει κιολας!!!!!
Εχω θα προσθεσω μια ακομη αποροια, οταν φτανουμε στο χρονο μας και περναμε το τερματισμο, δεν εχουμε ενα λεπτο συν πλην?
Η ισχυε παλια? Προς τι τα δευτερολεπτα στα αποτελεσματα?

Καλημέρα Γιάννη,
οι ειδικές μετράνε δευτερόλεπτα, το λεπτό ισχύει για τις απλές!

stavrosd έγραψε:

Καλημέρα Γιάννη,
οι ειδικές μετράνε δευτερόλεπτα, το λεπτό ισχύει για τις απλές!

A, μαλιστα. Ευχαριστω!

Part 2
3,2,1 go!!!!

Ξεκιναμε την ειδικη, το εδαφος ελαφρα λασπερο και κατηφορικο. Εχω μια τακτικη στους αγωνες αντοχης, ποτε δεν παω ταπα αμεσως με το ξεκινημα. Παω σβελτα και αναλογως ανεβαζω ρυθμο. Συνηθως παντα βλεπεις ατυχειες με το ξεκινημα.
Ακουω τον Νικο να μου διαβαζει με τεμπο και σιγα σιγα ανεβαζω ρυθμο. Ολα δειχνουν οκ, το αυτοκινητο το νιωθω να πατα ωραια, και σιγα σιγα ανοιγω. Σε μια παρατεταμηνη ανηφορα βλεπω το δεικτη της θερμοκρασιας να ψιλοανεβαινει και να καθεται στα 3/4 του οργανου. Κρεμαω λιγο το αυτοκινητο με τεταρτη και συνεχιζω χωρις να πω τιποτα στον Νικο.
Ευτυχως ξανακατεβηκε η θερμοκρασια και αμεσως ανοιξα και το καλοριφερ.
Νιωθω ωραια και συνεχιζω με τεμπο χωρις να πιεζω τα πραγματα, μεχρι που ακουω κορνες και βλεπω τον ασπρο διαβολακο πισω μου (το Σιουτοjimny) αλλα επειδη ειναι ψιλοστενο, παταω γκαζι μεχρι να βρω ανοιγμα για να κανω στην ακρη. Κυνηγιομαστε για λιγο μεχρι που ο δρομος φαρδενει και κανω αριστερα με φλασακι, για να μας προσπερασει απο δεξια οπως ειχα υποσχεθει.
Δεν ξερω για τον Εκτωρα, αλλα εγω εβαλα τα γελια την ωρα της προσπερασης και πιστευω και αυτος!!!
Βεβαια μας εβαλε φωτια και αρχιζω να σπαω τριτες (100 κοντερησια) και να κουμπωνω και τεταρτες.
Με τα απο καποια χιλιομετρα μας φτανει και το xtrail το οποιο με προσπερνα λιγο επικινδυνα θα ελεγα σε δεξια στροφη αλλα δεν πειραζει. Πιο κατω μπερδευεται σε μια τουλιπα και ειμαι εγω στην δεξια πορτα του αλλα φρεναρω να τον αφησω μπροστα γιατι βλεπω πως θα το κυνηγησει. Μαλιστα σε κατι βαθιες λουμπες βλεπω το xtrail να κανει πραγματικο endo με το κωλο του στον αερα. Το ελιωσε το παλιαμαξο λεω. Μπραβο του.
Βεβαια ακομα και ο Εκτωρας που ηταν αρκετα πιο γρηγορος απο εμας, δεν ειχε απομακρυνθει τρελα γιατι τον εβλεπα δυο στροφες πιο κατω απλα δεν εκλεινα την διαφορα. Χα θα τα μαρτυρησω ολα στον πετρο που εκανε την κυρια οταν τον ειχε συνοδηγο και τωρα το πηγαινει λες και ειναι σε drift challenge.
Ποιο κατω το εδαφως γινεται πολυ πετρωτο και τα χιλιομετρα πεφτουν σε ολους. Μα το xtrail εκει. Τερμα και στην φυτευτη.
Χωρις ιχνος φοβου τους προσπερνα ολους. Βεβαια για εμας ο φοβος ηταν μην κοψουμε κανα λαστιχο και χαναμε χρονο εκει.
Καθως κατηφοριζουμε το βουνο εχει κατι ευθειες μουρλια. Τα 100+ στο κοντερ ειναι γεγονος.
-Σε 300 Υ και κανουμε αριστερα μου λεει ο Νικος. Προσοχη εχει πεσιμο...(Για οσους ξερουν εχει ενα νταμαρι εκει μπροστα και ειναι κλεισμενο με μια μπαρα)
Εχοντας ομως ορατοτητα δεν κοβω και τοσο, μεχρι που φτανω στην τουλιπα, και βλεπω ενα αυτοκινητο σταματημενο.
Φρενα, κατεβασματα, και τελευταια στιγμη μπαινω αριστερα. Για λιγο να γινει το τρακαρισμα. Βεβαια το σταματημενο ηταν το xtrail, που δυστυχως δεν θα προλαβε να στριψει και βγηκε εκτος δρομου. Σταματω και ρωτω τα παιδια αν θελουν βοηθεια και να τους τραβηξω.
Δεν επεμεινα πολυ γιατι οταν ρυμουλκεις καποιον, πρεπει να εχεις την συνεναιση του γιατι ισως λεω ισως παθει κατι, καθως φανερα εχει βρει και απο κατω. Απλα προτεινα στα παιδια να παει καποιος πιο πισω να προειδοποιει τους αλλους που θα ερχονται, μην πεσει κανενας επανω τους, και εφυγα. 2 τουλιπες πιο κατω υπηρχε ΣΕΧ (δυστυχως οχι με την κυρια που ειχε ανεβασει ο φωκιων νομιζω) και τους ενημερωσαμε για το ατυχημα του xtrail.
Συνεχισαμε χωρις απροοπτα και με ελαχιστα μικρο χασιματα που τα διορθωναμε αμεσως.
Φτανουμε στο olumpus plaza και μπαινω για ανεφοδιασμο. Γεμιζω και αφου πλενω λιγο τζαμια, μπαινω μεσα να φυγουμε.
Τι να δω η θερμοκρασια στα κοκκινα. Κατεβαινω και βλεπω τα βεντιλατερ δεν δουλευαν. Τωρα?
Κανω στην ακρη και σβηνω. Ανοιγω καπο και ψαχνω τη καλωδιωση. Τηλ στον Πετρο , τηλ στον αδερφο που τα ειχε φτιαξει αλλα αποτελεσμα μηδεν.
Το παιρνω αποφασιση πως θα μεινουμε εκει αφου ειχαμε φαει ηδη τα 10 λεπτα που ειχαμε προπορεια μεχρι εκει και αλλη μιση ωρα καπελο. Σε τελευταια ελπιδα παιρνω τον αδερφο και του περιγραφω την καλωδιωση(τι βλεπω δηλ γιατι ειμαι σκραπας σε αυτα)
-Ενα καλωδιο παει απο τα βεντιλατερ σε κατι που μοιαζει με μαυρο κουτακι(το ρελε) και μετα παει στο συν της μπαταριας,λεω
-Πω ρε γαμωτο θα καηκε το ρελε.
-Αν το βαλω κατευθειαν στο συν της μπαταριας χωρις το ρελε?
-Εχεις καλωδιο?
-Οχι φτανει ετσι.Θα εχει προβλημα?
-Οχι απλα θα δουλευει συνεχεια.
Κοφτο ρε νικο.
Συνδεουμε και με μιας παιρνουν μπρος.Συμπληρωνουμε νερο στο ψυγειο και φευγουμε.
Νικο θα παω τερμα. Να μαζεψουμε χρονο.
Γυρω στο 190 χλμ μας φτανει η νυχτα. Τα προβολια ευτυχως μας κανουν να βλεπουμε ανετα και συνεχιζουμε με τεμπο. Ομως ο νικος αρχιζει και κουραζεται,ζαλιζεται ολα μαζι.
Σταματα μου φωναζει και αρχιζει τις εξαγωγες.
Συνεχιζουμε με ρυθμο μειωμενο. Οχι οτι εκπολιτιστηκα και αποφασισα να παω χαλαρα για τον συνοδηγο,αλλα μας εφτασε η ομιχλη. Το χειροτερο μου.
Καθως πηγαινουμε σε ενα κροκαλωτο μου διαβαζει ο Νικος προσοχη max 100.
-Πλακα μου κανεις ρε? δεν μπορω και να θελω.
Αμ που να ξερα οτι βγηκαμε σε κατι πατημενα που μπορουσες και πολυ παραπανω.100 λοιπον και μαλιστα για ωρα.
Κοιταω τον χρονο και εχουμε μαζεψει το σομπρερο σε 20 λεπτα. Και ακομα εχουμε χλμ μπροστα μας.
-Αν μαζεψουμε το χρονο κερναω οτι γουσταρεις στο Διστομο, λεω στο Νικο.
Τι ηθελα και το λεγα?
Μπαινουμε σε ενα χωριο και ενω συνεχιζουμε εχει ομιχλη που δεν βλεπεις στα 10 μετρα.
Παμε ιχνηλατωντας και μας φτανουν ενα wrangler και ενα jimny. Tα μετρα συμφωνουν και στριβουμε δεξια.
-Σε 300 κανουμε αριστερα. Βεβαια ανεβαινοντας το δρομο βγαινουμε σε ενα Τ το οποιο δεν υπηρχε πουθενα στο roadbook.
Ειχε τοση ομιχλη που λυθηκα και κατεβηκα να δω με τα ποδια. Αλλα δρομος πουθενα.
Αυτο ηταν, τα πηγαινε ελα δεν αποδωσαν και χασαμε κανα 30λεπτο εκει, οποτε δεχτηκαμε την ηττα και λεμε να παμε απο ασφαλτο Διστομο, και να συνεχισουμε απο κει με forfetaria.
Eξω απο το Διστομο βρηκα ενα vitara που ειχε μεινει απο βενζινη και μου ζητησε να τον ρυμουλκησουμε μεχρι το βενζιναδικο το οποιο και εκανα.
Η συνεχεια εχει ντου στο σερβις, με ψημενα παιδακια, αναψυκτικα και την παρεα ολης της ομαδας. Η καζουρα στο νικο να συνεχισουμε, σταματησε, οταν τον ειδα να εχει κουλουριαστει στην σομπα. Το αστειο ειναι οτι ο Νικος παντα ντυνετε ελαφρα οσο κρυο και να κανει το χειμωνα. Και εδω φοραγε μεχρι και την κουκουλα του μπουφαν. Αποφασισαμε λοιπον να ξεκουραστουμε και να τρεξουμε την τριτη ειδικη για την τιμη των οπλων.
Στην παρεα μας ηρθε ο Σταυρος και ο Παναγιωτης. Χαρηκα πολυ που τους γνωρισα γιατι ειναι φοβερα τυπακια και ριξαμε το γελιο της αρκουδας.
Η ωρα κυλαγε τα παιδακια πηγαιναν και ερχοντουσαν, γελιο, πλακες σκηνικα του αγωνα κτλ....
Κατα τις 3 πηγαμε και κουλουριαστηκαμε στα bucket του πατρολ να κοιμηθουμε λιγο.
Το καταφεραμε μεχρι τις 7.15. Σηκωνομαι και παω στην κωνσταντινα να ρωτησω τι ωρα ξεκινα η Ζ2 με forfetaria.
7.45 μου λεει και ερχομαι σφαιρα να ξυπνησω τον Νικο. Ισα που προλαβε ο κωστας (ο μηχανικος μας) να μου βαλει παραφλου στο ψυγειο, να τσεκαρει λαδια και να φυγουμε.
Φτανω στην αρχη της ειδικης 7.40 πισω απο τον νταη. Οι ανθρωποι που υπογραφαν το καρνε δεν ειχαν ιδεα απο starting order και μας ρωτησαν τι ωρα θα μπουμε.
Εκεινη την ωρα μπηκε ο Κουτσουμπος και εκανα χωρο για να ξεκινησει μπροστα απο μενα.
Δεν ειχα ιδεα τι γινοταν, ειχε μπει η ζ2, ειχαν εγκαταλειψει ολοι, ενα αλλαλουμ. Βεβαια επειδη θα τρεχαμε για την τρελα μας, δεν εδωσα σημασια. Και ξεκιναμε....

stavrosd έγραψε:

Part 2 της γλαφυρότατης περιγραφής!! Enjoy

  Έχει "πένα" ο πούστ...ς! Πέθαινω για τις περιγραφές του!  Αστείρευτο χιούμορ και αυτοσαρκασμός! 

Πάλι καλά που το σήκωσες εδώ γιατί στο Φατσοβιβλίο δέν το είδα.  

Γράψε Γίαννη! Θα ξημερωθώ στο laptop απόψε!    Όσο διάβαζα του Παναγιώτη, έγραφες και εσύ.
Πάνω που θα σου έγραφα πώς μας άφησες στην μέση  , με πρόλαβες! Γράφε, γράφε τρελέ Καλαματιανέ, περιμένουμε!  

Ξερω, ξερω καθυστερημενος με τρελο καπελο(που θα ελεγε ο φιλος ο Σιουτης) αλλα τωρα βρηκα το χρονο. Οποτε...
Μπαινουμε στην 3η ειδικη κυριακη πρωι να γευτουμε λιγο ακομα απο αυτον τον μοναδικο αγωνα.
Ξεκιναμε λοιπον, εχοντας το φοβο του καιρου και ειδικα της ομιχλης, παμε σβελτα σε ενα εδαφος σκληρο το οποιο ηταν απλα νοτισμενο σε σχεση με τον πυλο που ειχαμε εχθες.
Ευτυχως ο Νικος εχει ζωηρεψει και διαβαζει δυνατα και σταρατα. Εγω νιωθω το αυτοκινητο μια χαρα και παμε σβελτα. Ενα μικρο λαθος σε μια τουλιπα με ενα στυλο, διορθωθηκε αμεσα χωρις παρατραγουδα. Δουλευω 3η στα κοκκινα και σε κανα ισιο δρομο κουμπωνω και τεταρτη.
Νιωθεις την αδρεναλινη να σε κυριευει, το αυτοκινητο κανει τα παντα φλατ και η αναρτηση δουλευει μια χαρα. Ομως στην αναβαση βλεπω ξανα τον δεικτη της θερμοκρασιας ξανα να ανεβαινει και να καθεται στα 3/4 του οργανου. Τα βεντιλατερ δουλευουν οποτε ανεβαζω σε τεταρτη και πηγαινω με την ροπη χωρις υπερβολες.
Η ειδικη τωρα αρχιζει και κατεβαινει το βουνο και εχουμε καταβαση με αρκετη κλιση. Μετα απο 3 απανωτα φρεναρισματα με 80+ στο κοντερ τα μπροστα φρενα ψιλο εβρασαν οποτε αρχισαμε τις υπερστροφες. Δεν λεω εχει την φαση του να τοποθετεις το αυτοκινητο με το πλαι απο πριν αλλα καπως ετσι τουμπαρα και στην Αλβανια οποτε παω με ρεγουλα. Φρενα στην ευθεια, και αναποδο απο πριν αλλα με λιγα χλμ. Τοσα οσο να μην αγχωσω το Νικο, σε σημειο που δεν το καταλαβαινε τι γινοταν ακριβως.
Η κατηφορα εδωσε την σειρα της σε νεα αναβαση. Οποτε ανεβασαμε ρυθμο, να κρυωσω φρενα και να μαζεψουμε χρονο.
Ο δρομος ειναι φαρδυς και ικανος για πολλα χλμ, φοβος απο λασπη δεν υπαρχει οποτε παμε τεζα.
Στην πορεια μας βρισκουμε και το toyota με τα αυτοκολητα του monster και το προσπερναμε .
Μετα απο λιγο το roadbook εχει μια μεγαλη τουλιπα 3χλμ οπου και αφηνεις τον κυριο δρομο και μπαινεις στον δρομο δεξια σου.
Το προβλημα με τις τοσες μεγαλες τουλιπες ειναι οτι μπορει να πεσεις λιγο πανω κατω στα μετρα.
Η τουλιπα ειναι μεσα σε χωριο, ο δρομος που κινουμαστε ειναι κατηφορικος και φαρδυς και ξαφνου μου φωναζει ο νικος κανε δεξια.
Πλακωνομαι στα φρενα και την ωρα που σταματω και κουμπωνω οπισθεν,γιατι τον προσπερασα το δρομο, ακουω φρενα και λαστιχα να σκουζουν πισω μου.
Κατευθειαν βαζω πρωτη και πλακωνομαι να φυγω μην γινει το μοιραιο. Το monster ηταν πισω μας και ευτυχως δεν μας καβαλισε.
Του εκανα νοημα να μπει μπροστα αλλα δεν ηθελε. Οποτε μπαινουμε και φευγουμε σφαιρα.
Στην συνεχεια η επομενη τουλιπα ηταν πολυ πονηρη.
Οπως ησουν στον κεντρικο δρομο επρεπε να τον αφησεις και να κανεις αριστερα. Ο δρομος δεν φαινοταν αλλα το roadbook ειχε μια απεικονιση με κατι μπαζα που ηταν εκει. Περασαμε τα μετρα και το monster απο πισω. Γυρναω και γυρναει και αυτο.
Μπαινει μπροστα μας και προσπερνα τα μπαζα.
Εμεις το ψιλιαστηκαμε οτι κατι παιζει εκει, παμε σιγα, βρισκουμε το κοματι το οποιο πραγματικα δεν φαινοταν γιατι εμπαινες μεσα στο χωραφι και καθαριζουμε την φαση. Παιρναμε εναν καμπο και βγαινουμε απεναντι στους προποδες ενος βουνου.
Εδω ο δρομος ηθελε γκαζι. Υπηρχε γκρεμος απο δεξια, ενα καναλι μεγαλο απο αριστερα και δρομος για πολλα χλμ.
Εδω το ευχαριστηθηκα. Τερμα γκαζι,3η και 4η συνεχεια και τα 120χλμ στο κοντερ ευκολη υποθεση.
Τα ψιλοαλματακια ηταν δεδομενα σε αυτες τις ταχυτητες οπου μπροστα ειναι μια μεγαλη λουμπα. Δεν προλαβαινω να κοψω και μπαινω οπως ερχομουν. Νιωθω το αυτοκινητο να συμπιεζει την αναρτηση οπως μπαινουμε στην γουβα και στην εξοδο βγαινουμε με αλμα. Καλο αλμα.Σαν τους ντιουκς. Σφιγγω το τιμονι και περιμενω την αντιδραση του αυτοκινητου στην προσγειωση. Εκει η αναρτηση εδωσε ρεστα και προσγειωθηκαμε σαν σε πουπουλο. Ο νικος επαθε. Πωπω ρε φιλε γ@μ@ει η αναρτηση. Τι εγινε εδω!!!!
Τωρα ειναι που δεν αφηνω.
Συνεχιζοντας βγαινουμε σε ασφαλτο. Ψαχνουμε τα μετρα μιας τουλιπας που δεν μας συμφωνει. Μπρος πισω τελικα ιχνηλατοντας βρισκουμε το δρομο.
Δεν γνωριζω που ειμαστε ακριβως(μετα εμαθα πως ειμασταν Κωπαιδα) αλλα τοσο λασπη με πυλο δεν εχω ξαναδει.
Το αυτοκινητο να ειναι με μια δευτερα και να χαζοσπηνιαρει συνεχεια.
Βεβαια σε τοσο μικρες ταχυτητες, οταν εστριβες σε δρομο με 90μοιρες γωνια, πρωτα υποστρεφε βγαινοντας λιγο στο απεναντι χωραφι με τα μουτρα και στην συνεχεια εκλεινε την τροχια και εβγαινες υπερστρεφοντας βαζοντας στο μεσα χωραφι το πισω μερος του αυτοκινητου. Και να παλευεις με τους υαλοκαθαριστηρες ανοιξε κλεισε. Ο νικος με δουλευε οτι δεν αφησα αμπελι για αμπελι να μην ξηλωσω στις γωνιες των χωραφιων.
Βεβαια εχει και αυτο την χαρη του και το καταδιασκεδαζουμε. Ειμαστε τουλαχιστον 15λεπτα προπορεια και συνεχιζουμε.
Στο βαθος βλεπω 2 μηχανες και παταω γκαζι να της πιασω.
Φτανοντας σε μια, βλεπω οτι παλευει να κρατηθει στην ευθεια απο την πολυ λασπη και κοβω για να μην τον χτισω με την λασπη αλλα μην γινει κανα γλιστριμα και τον φαω τον αμοιρο.
Καθως κανει στην ακρη να τον περασω, ακουω ενα γκαπ, και το πατρολ σπινιαρει στην ανηφορα.
Λεω του νικου
-Τι εγινε ρε φιλε, μας εφυγε κανενας αξονας?
Με φτανει ο φιλος με την μηχανη και μου λεει
-Your wheel man!!!
-My tire?του λεω.
-No,your wheel μου ξαναλεει. Ενα βαρυ ωχ ακουγεται και λυνομαστε.
Μας ειχε φυγει η ροδα, κοβοντας 3 μπουζονια και στραβωνοντας τα αλλα 3.
Ευτυχως που δεν μας εφυγε πριν με τα αλματα μου λεει ο Νικος. Αδικο δεν εχει σκεφτομαι και βγαζω το τριγωνο και παω 30μετρα πισω μας να μας βλεπουν τα αυτοκινητα που θα ερχονταν απο πισω.
Βγαζω γρυλο και ξεκιναμε να λυνουμε δαγκανα να βγαλουμε το δισκο, να ξαναβαλουμε τα μπουζονια παλι επανω και με δανεικα μπουλονια απο τους υπολοιπους τροχους να μπορεσουμε να κατεβουμε κατω.
Η ξαπλα μες την λασπη εδινε και επαιρνε. Ευτυχως που ο Νικος προβλεψε και πηρε αδιαβροχα μπουφαν.
Αρχησαν ενας ενας και μας εφταναν. Μας εφτασε και ο Φωτης και παραξενευτηκα γιατι δεν τον περασα πουθενα. Μαλλον καπου χαθηκε.
Απο τον πυλο που ειχε ο δρομος, τα αυτοκινητα δεν ειχαν τιμονι και δεν μπορουσαν να μας προσπερασουν. Ετσι πηγα ακομα μακρυτερα το τριγωνο για να μπαινουν στο χωραφι διπλα μας και να περναν χωρις προβλημα.
Καπου εκει μας φτανει ενα sorento το οποιο καποιο προβλημα ειχε στην τετρακινηση και δεν εμπαινε.
Οποτε δεν μπορουσε να βγει στο χωραφι και να μας προσπερασει με τιποτα.
Και ενω εχει κατεβει απο το αμαξι και μιλαμε, ερχονται τα l200 και το navara των ισραηλινών κομματια. Τους βλεπουμε που ερχονταν τερμα και βγαινουμε να τους κανουμε νοημα να σταματησουν. Μονο που δεν εκοψαν και συνεχισαν οπως ερχοντουσαν.
Τα χλμ ηταν πολλα και οταν ειδαν οτι δεν σταματαγαν και ερχονταν επανω μας, γυρισαν το αμαξι καθετα και τελευταια στιγμη περασαν φιλερ απο το sorento. Βεβαια σε αυτη την προσπαθεια εκαναν πουτ@ν@ το sorento και τον οδηγο του απο την λασπη.
Το χειροτερο βεβαια ηταν τι θα μπορουσε να εχει γινει. Τι να πω.
Αφου φαγαμε κανα 2ωρο, καταφεραμε και βαλαμε την ζαντα επανω με 3 μπουλονια και μεσω ασφαλτου κατεβηκαμε αθηνα και πηγαμε πλατεια κοτζια για τερματισμο. Παραδωσαμε τρακερ και κατσαμε για καφε να περασει η ωρα και να δουμε την απονομη.
Σιγα σιγα εφταναν ολοι.
Χειροκροτησαμε τους νικητες, τους χαιρετησαμε ολους και ξεκινησαμε για επιστροφη.Ειχαμε αλλα 250χλμ.
Η αδρεναλινη ακομα δεν ειχε κοπασει και τα γελια ακομα υπαρχουν μεσα στο αμαξι. Βεβαια η ηττα δεν χωνευεται ευκολα και βεβαια σπαω το κεφαλι μου γιατι μας εφυγε η ροδα. Μετα θυμηθηκα πως ειναι αυτη που εβαλα πριν τον αγωνα και δεν αφησα τον αδερφο μου να την σφιξει καργα με το μπουλονοκλειδο για να μπορεσω να την λυσω στον αγωνα αν χρειαστει. Ναι αλλα εγω ξεχασα να τα πατησω με τον σταυρο. Και το πληρωσα ακριβα. Δεν πειραζει. Και του χρονου!!!!!!

.
Κόστος γραψίματος και τσεκαρίσματος του Pilot Beach Resort 24 Ώρες Rally Raid 2013
 
5.000 χιλιόμετρα x 25 lt/100kms = 1250 ltr = 2.000 euro
 
1 set ελαστικά Cooper STT = 1.800 euro
 
1 set αμορτισέρ Old Man Emu LTR (έσπασαν) = 1.600 euro
 
1 βοηθητικό (έσπασε) = 250 αγορά + 250 τοποθέτηση = 500 euro
 
1 πίσω διαφορικό (έσπασε) = 550 euro
 
1 κιβώτιο ταχυτήτων (έσπασε) = 750 euro + 200 φίλτρα και λάδια = 950 euro
 
Ιμάντας + θερμοστάτης + τρόμπα = 100 euro
 
Ντεπόζιτο (στράβωσε) = 50 euro
 
1 εργάτης (έσπασε η πλάκα)= 700 euro
 
Τρία τραβήγματα από τρακτέρ = 3 x 150 = 450 euro
 

Σύνολο 8.300 euro


Μακριά από εμάς την όποια επόμενη!


._