Μια και ξεκινήσαμε τη συζήτηση για τους κανονισμούς των αγώνων αντοχής, ας ξεκινήσουμε και μία για τους αγώνες trial με αφορμή τα όσα είδαμε στην Πάτρα, σε έναν πολύ καλό αγώνα.
1. Το σύστημα με το μοίρασμα των εμποδίων και τη βαθμολογία δείχνει να δουλεύει. Απλά απαιτεί εκπαίδευση των κριτών.
2. Η απαγόρευση των οδηγιών από τους «έξω» δε δείχνει να δουλεύει. Όλο και κάτι ακούγεται, όλο και κάποιος κριτής βοηθά τους τοπικούς. Και σίγουρα κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τις περιπτώσεις «ασύρματης επικοινωνίας». Και όλο αυτό δείχνει να δημιουργεί εντάσεις. Μήπως πρέπει να καθιερωθεί ο «συνοδηγός», που θα βοηθά με οδηγίες, χωρίς να μπορεί, σε καμία περίπτωση να αγγίζει το αυτοκίνητο; Μήπως πρέπει να το σκεφτούμε;
3. Ο διαχωρισμός ανάμεσα στα καλά της Κ2 και τα μέτρια της Κ3 δεν είναι πλέον σαφής. Τα Κ3 με τα μικρά ελαστικά και τα καλά Κ2 είναι πλέον πολύ κοντά, ενώ τα Κ3 με τα 40άρια+ λάστιχα έχουν ξεφύγει. Μήπως πρέπει εκεί να γίνει κάτι; Να δούμε την περίπτωση Super Trial με ελεύθερα ελαστικά και χρόνο, Κ3 με κάποιο περιορισμό (στα 40άρια; ), Κ2 με κάποιο άλλο περιορισμό (στα 35άρια; ) και Κ1 πιο κάτω;
4. Χωρίς πόρτες και χωρίς δίχτυ στο πλάι, είδα πολλά χέρια να βγαίνουν έξω σε επικίνδυνες στιγμές. Μήπως πρέπει να επιβληθεί κάτι; Π.χ. πόρτες και παράθυρα στην Κ2 και δίχτυ στην Κ3;
ΥΓ. Ερώτηση: στα trial είδαμε αυτοκίνητα με αγωνιστικές πινακίδες της ΕΛΠΑ. Γιατί δε βλέπουμε και στους Αγώνες Αντοχής;