Απο τον Παναγιώτη... (facebook Buff Racing Team)
"BUFF Racing Team shared Afrika Twin's status.
Monday
RALLY GREECE OFF ROAD 2013 – ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ - PART I & II...
ΚΑΛΗΜΕΡΑ σε όλους….
Δευτέρα 27-05-2013 και νοιώθω τη σκόνη μέσα μου παντού…
Ρισκάρω να γράψω με το καλημέρα και εν θερμό αλλά δεν έχω άλλη επιλογή… πρέπει να εκτονωθώ, για να μπορέσω να επανέλθω στην καθημερινότητά μου.
Παρασκευή πρωί, και ενώ είχα δουλειές να τελειώσω, πακετάρω και βουρρρ για του Κουτσουμπού…. εκεί βρίσκω ένα συνεργείο σε οργασμό, όλα τα παιδιά εκεί, ο Φώτης με τον Γιώργο πάνω (και κάτω) στα αμάξια ο Θοδωρής από κοντά, αμέσως από πίσω έρχεται και ο Σταύρος με τον Κώστα, μέχρι και ο Νίκος ήρθε και βοήθαγε….. οργανωμένα πράγματα… εγώ βέβαια έκανα τα περισσότερα, αλλά ας μη περιαυτολογήσω….
Με το καλό και αργοπορημένοι ξεκινάμε το ταξίδι στα …..Καλάβρυτα
Φτάνουμε στην έξοδο και με το roadbook οδηγούμαστε σε μια υπέροχη ρεματιά με πολύ νερό, πλατάνια και σκιά… υπέροχο μέρος για πικ νικ. Λίγο σαν το κρυφό σχολειό ένοιωσα αλλά ήμουν γοητευμένος από το τοπίο. Τελικά είχαμε πάει νωρίς και περιμέναμε τους υπόλοιπους, ησύχασα όταν είδα τον Θεολόγη με τους Ιταλούς και αγωνιούσα να αρχίσουμε…
Πέμπτοι στη σειρά, θέση στην εκκίνηση και γυρνώ να δω τον Σταύρο…. τελικά ότι λάμπει δεν είναι χρυσός, μπορεί να ναι και τα μάτια του Σταύρου…
-είμαστε σε καλό δρόμο, είπα (από μέσα μου). Τόσο μεγάλη η καψούρα που δεν μπορούσε να βρει το λεβιέ… (έχετε δει διψασμένο όταν του δίνουν νερό
Δύο δεύτερα και προσαρμόστηκε… και πάνω που ‘χει καρφώσει την 5η και καλπάζει, κάποιος θεατής, μας κάνει νόημα να κόψουμε…
-Όχι ρε πού@@η μου, μη μου τον κόβετε πάνω που ζεστάθηκε. Έψαχνε ο Σταύρος να βρει τον λάκκο στη φάβα, μάταια δεν φαινόταν τίποτα το περίεργο.
–Πάτα ρε… πάτα, ακούστηκε στο video και ο Σταύρος άναψε πάλι, σε λίγο περνάμε και ένα στενό γεφύρι, που να ξέραμε ότι από κάτω ήταν το 12 ανάσκελα μέσα στο νερό… ευτυχώς το πλήρωμα από την Ιταλία είχε βγει έγκαιρα και σώο από μέσα.
Σφιχτό και ενδιαφέρον το κομμάτι του προλόγου, κρίμα ήταν λίγο… περί τα μέσα της ειδικής μυρίσαμε σκόνη, πόσο μου άρεσε αυτή η μυρωδιά… (που να ‘ξερα ότι μετά από δυό μέρες θα τη σιχαινόμουν).
Και κάπου στο 11 χλμ να ‘σου το L200 που θαύμαζε το τοπίο εν κινήσει…. άντε πέρνα τον τώρα μέσα στο στενωπό και με τον κύριο Δημητριάδη στο τιμόνι (σιγά μην του χάλαγε τον περίπατο)… -Ώρα για τσιγάρο (σκέφτηκα). Αυτά τα δύο τελευταία χλμ μου φάνηκαν αιώνες… -Δεν πειράζει, πάμε για την 5άδα (είπα).
Ξέχασα να αναφέρω, ότι εγώ μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό του προλόγου ήμουν μια φιλική συμμετοχή, κάτι σαν έρμα, μοίρασμα στο βάρος, δεν ξέρω… αφού ούτε το GPS δεν μπορούσα να διαβάσω, που έδειχνε πάντα στο βορρά, και γύρναγε γύρω γύρω το ρημάδι…
Ψέματα, βοήθησα και εγώ με το…
-Μπράβο Σταύρο… -Πάμε αγόρι μου… -Ωραίος… -Έτσι …. έτσι, και πολλά άλλα τέτοια.
Όταν είδα πως είμαστε 2οι, κάτι τίποτα πίσω από τον Παλάσκα, αναθάρρεψα... και άρχισα τα… –Φτου σου γα@@το… -Θα μπορούσαμε και πρώτοι… ανικανοποίητος ο Έλληνας… και ψιλοαχόρταγος (από το λίγο αχόρταγος, γιατί ετυμολογικά δεν μου το βγάζει το Word )…
[Μέσα στην εφορία της μέρας με στενοχώρησε (αλήθεια) η ζημιά του Φώτη που μέχρι το βράδυ δεν ξέραμε αν επιδιορθώνεται, κάτι για χρυσούς «δίσκους» και αν ανέβει στο «πλατό» λέγανε… Αγώνας χωρίς τον Κουτσουμπό είναι μισός αγώνας.
Και πάνω που ο «σκύλος» επισκεύασε την βλάβη του (με την σημαντική βοήθεια του Θοδωρή), μέχρι τα ξημερώματα μαχόντουσαν, του σκάει το παραμύθι ο Σταμάτης…
-Ξέρεις Φώτη, δεν θα σε αντέξω, λυπάμαι…
-Πες μου σε παρακαλώ, τι πρόλαβες να του δείξεις του παιδιού στα δύο χλμ ειδικής που κάνατε…;
Πέρα από τα αστεία, τρελάθηκα…
Ειδικά όταν είδα το βλέμμα του Φώτη που μου ‘λεγε (–Τι έφταιξα, τι δεν έκανα καλά
Τίποτα φίλε μου… καλύτερα να σου βγει το μάτι… στον προγκίξανε οι φίλοι σου, με τα σχόλια τους.
Αν δεν σου βρω συνοδηγό δεν θα ησυχάσω… αρκεί να μου υποσχεθείς ότι θα κόψεις λίγο από ταχύτητα… να σε προλαβαίνουμε κιόλας.]
Μετά από την σημαντική παρένθεση «Κουτσουμπός»….
…………..to be continued
………………………………………………………………………………………………
...Μετά την επίμονη προτροπή του κοινού μου…, αποφάσισα ότι είναι η στιγμή να συνεχίσω την αφήγηση, από κει που την αφήσαμε… Βασικά, είναι μάλλον η «Ελληνική» σκόνη που με επηρεάζει, γιατί ο οίστρος ήρθε μετά από μία 24ωρη απόδραση, μεταξύ Κινέτας και Ζήρειας … και επειδή δεν το ‘χω με τον ειρμό θα κάνω παρένθεση πριν ακόμη αρχίσω να γράφω.
Ήταν η πρώτη μου Ζήρεια, και με βρήκε πάνω σε ένα βράχο, 5 μέτρα πιο ψηλά από την γρήγορη δεξιά, παρέα με τον Γιώργο και την Αγγελική και φυσικά τους Γιάννηδες… ήταν η κοπάνα 2, εκεί που είχε στηθεί το θερμοκήπιο για τους φιλοξενούμενους. Κάτι χλμ πιο κάτω, κοπάνα 3, ήταν ο Φώτης με το «νοσοκομειακό» του VITARA και μια σφυρίχτρα στο στόμα, πήγαμε και τον βρήκαμε στο 2ο , (σχεδόν βραδινό) πέρασμα. Από αυτό το 2ο πέρασμα μου ‘μεινε και το πιάσιμο στην ωμοπλάτη, αφού μας μούσκεψε η ψιχάλα που έπεφτε ‘rain through’ όλο το απόγευμα… Και επειδή κινδυνεύω να μηδενιστώ, εκτός θέματος, ας γυρίσουμε στην περιγραφή του Σαββάτου…
ΜΕΡΑ 2η Σάββατο….
8.00 πρωινή και μόλις έχω ξυπνήσει ακούγεται το τηλ., ήταν ο Σταύρος, δεν ξέρω αν του λείπω, αλλά κάθε πρωί μου κάνει τηλ., μάλλον δεν με εμπιστεύεται στο ξύπνημα (δεν καταλαβαίνω γιατί…). Ήμουν μάλλον αγουροξυπνημένος γιατί δεν άγγιξα στο φαί, έναν ελληνικό μέτριο για να ανοίξει το μάτι. Στο τραπέζι όλα τα παιδιά της παρέας, όλα φυσιολογικά, μόνο «καλό αγώνα» δεν είπα στον Σταμάτη και στον Φώτη, που να ‘ξερα τι είχε ειπωθεί πρωινιάτικα (δεν ξέρω από πού βγαίνει), μου το σφύριξε αργότερα ο Θοδωρής (- ξέρεις ο Φώτης δεν θα τρέξει). Στο τελείωμα και όταν σχεδόν όλοι έχουν σηκωθεί από το τραπέζι μάλλον ξύπνησα… γιατί πήγα και έβαλα ένα μπολ με γιαούρτι και φρούτα…. δεν άντεξα… Το ότι δεν χλαπάκισα τα αυγά και τα ψωμιά μου βγήκε σε καλό, συνήθως τα πρώτα 50 χλμ της ειδικής χωνεύω το πρωινό…
Αν και λίγο άυπνος (λόγω αγωνίας) είχα πολύ όρεξη και «πρεμούρα» να ξεκινήσουμε, (αυτό είναι το καλό με μένα, κάθε φορά είναι σαν την πρώτη φορά, έτσι πάντα το ‘φχαριστιέμαι…).
-Σταύρο, είναι 31 χλμ περίπου, δεν σε έχω τίποτε να μου πιάσεις τον Παλάσκα, … και έταξα τις γνωστές μπύρες. Φυσικά βέβαια και δεν περίμενα να προσπεράσουμε μέσα σε 30 χλμ, αλλά ξέροντας το Σταύρο έπρεπε να του βάλω κάπου ψηλά τον πήχη…
Η εκκίνηση έγινε σπινάροντας, και αυτό μ’ άρεσε… εγώ έδωσα όλη μου την προσοχή στο να διαβάζω το δρόμο, παρά στο road book, και σε μια πίσω δεξιά κοπάνα, την διάβασα σαν απλή στροφή, με αποτέλεσμα ο Σταύρος να πάει ευθεία… χάσιμο κάποιων δεύτερων και ο Σταύρος….
-έλα δε πειράζει, πάμε… μέσα στα δικά μου (-@%@@&@»/@#......sorry).
Πέραν αυτού του συμβάντος στην αρχή, όλα κυλούσαν όμορφα και «γρήγορα», αν και λίγο σκληρά, αποτέλεσμα αυτού ήταν να μυρίσω σκόνη (η σκόνη είναι από τα λίγα που οσφραίνομαι), είχαν βέβαια περάσει αρκετά χλμ από την εκκίνηση και ο Σταύρος θα έχανε τις μπύρες σίγουρα.
«0:37:57», καλός χρόνος, για την ακρίβεια ο καλύτερος.
Πίσω στο service park…, ο Θοδωρής πάνω στο «τουτού» και εγώ έψαχνα να μάθω τα αποτελέσματα. 20 λεπτά ξεκούρασης … (δεν τα είχα ανάγκη). Μάθαμε τους χρόνους και την θέση μας και αυτό με έκανε ακόμα πιο ανυπόμονο… (που ‘ναι οι παλιές «καλές» εποχές που οι χρόνοι έβγαιναν την επόμενη, μετά από τις απονομές και μέσα στις γκρίνιες….).
Παρένθεση,
-που ‘ναι ο Κουτσομπός ; (ρώτησα)
-έχει πάρει ένα track και τρέχει μόνος του… χαχαχα (κωμικοτραγικό). Τον είδα στις φωτό των καραφλών αργότερα, χωρίς κράνος στην θέση του συνοδηγού.
Μου πέρασε και από το μυαλό…
-λες να κάνει ‘κανα χρόνο περίεργο και να μας κάνει ρεζίλι;
- μπααα δεν νομίζω …. ελπίζω.
Είμαστε στην εκκίνηση της 2ης ειδικής, πάλι πίσω από τον Παλάσκα (και Πετρόπουλο εννοείται)… γιατί όταν αναφέρονται μόνο στον οδηγό με στενοχωρεί, τώρα τους καταλαβαίνω ότι το κάνουν για λόγους συντομίας και όχι γιατί μας υποτιμούν εμάς τους συνοδηγούς…
-Σ’ αυτή Σταύρο πρέπει να περάσουμε, είναι ο Πέτρος από πίσω και έρχεται με φόρα, δεν πρέπει να κοντοσταθούμε στιγμή.
Την χάρη μας την έκανε το λάστιχο του Θανάση, που τον πρόδωσε, περίπου στο 1/3 της διαδρομής. Το πεδίο ελεύθερο μπροστά και δεν είχαμε δικαιολογία για καθυστερήσεις, ούτε σκόνη ούτε τίποτα.
Αυτή η ειδική ήταν πολύ γρήγορη και λιγότερο σκληρή από την 1η. Βέβαια στο τέλος η μέση ταχύτητά της ήταν κατά λίγο μικρότερη της 1ης, αυτό οφειλόταν στο εκτός δρόμου κομμάτι που οι ταχύτητες ήταν οι ελάχιστες, αφού χρειάστηκαν και στιγμές φρένου για να βρούμε τις κορδέλες … (ούτε απόκριες να ήταν… το στολίσανε το βουνό… ).
Πάλι πίσω στο service park και εκεί μας περίμεναν δύο μηχανικοί …. ήταν και ο Φώτης εκεί και είχε ήδη χωνέψει την «ατυχία» του, είχε επικεντρωθεί στον φίλο και συμπαίχτη Σταύρο…
-πάμε παιδιά, το πάτε πολύ καλά είστε πρώτοι…(αυτοί ήξεραν τα πάντα, την θέση, τους χρόνους, τις ατυχίες….)
Βρίσκω και τον Παλάσκα,
-δεν θα συνεχίσουμε δυστυχώς , χάσαμε την ειδική λόγω μιας εξόδου που μας καθήλωσε και δεν μπορούσαμε να κινηθούμε, μου λέει.
-έλα βρε Θανάση δεν πειράζει, πάρε την ποινή σου και συνέχισε, έχει πολύ παιχνίδι ακόμα, του λέω. –άσε που κάθε ειδική έχει το ενδιαφέρον της ξεχωριστά…
-τράβηξα και τον ώμο μου σε μία πέτρα, τέλος…. εκεί τον πίστεψα, το είδα στα μάτια του. Κρίμα γιατί ήταν καλός αντίπαλος, είχε καλούς χρόνους, και όσο πιο πολλοί τόσο πιο καλά για μένα… Ήταν μέσα στο παιχνίδι όμως ο Πέτρος και αυτό μου έφτανε για να μην αφαιρεθώ…
Τώρα πάμε για μία από τα ίδια… αλλά «διαβασμένοι», όχι «γραμμένοι» πάντως.
- λέω να μη σου διαβάζω road book και να επικεντρωθώ στο GPS,.
- όχι…. όχι, διάβαζε μου κανονικά, και GPS φυσικά…
Ξέρετε… αριστερή κλειστή προς ημίκλειστη… κλπ κλπ (αηδίες δικές μας που μάλλον μας βοηθάνε…).
Αααα, για να μη το ξεχάσω, από γράψιμο στις δύο prima vista ειδικές είχα τρία σημεία γρήγορα που δεν φαινόντουσαν, και απ’ αυτά δεν έβγαζα τι έγραφα ... Δεν ξέρω πως κατάφερε ο Rudi να γράψει σελίδες ολόκληρες και να μπορεί μετά να τις διαβάζει κιόλας… μάλλον όμως δεν του χρησίμευσαν αν δούμε τους χρόνους τους…
Η 2η γύρα ήταν βούτυρο στο ψωμί… σαν πίστα που έχεις τερματίσει, σε βιντεοπαιχνίδι, και την ξανακάνεις. Οι χρόνοι που βγήκαν ήταν κάτι λιγότερο από δύο λεπτά καλύτερος για την πρώτη και ενάμιση λεπτό περίπου καλύτερος για την 2η !!! Το μόνο αξιοσημείωτο ήταν η φθορά των ελαστικών που, αν και άντεξαν σαν υπόστρωμα (ευτυχώς) , δεν άντεξε η γόμα της αναγόμωσης, (κούρεμα και ξύρισμα μαζί) και χρειάστηκε να αλλάξουμε την 4άδα στο διάλειμμα μεταξύ 3ης και 4ης ειδικής. Δύο 4άδες κουβαλάγαμε και έπρεπε να βγάλουμε το υπόλοιπο του αγώνα, τρεις σήμερα και δύο αύριο, πέντε ειδικές με μια τετράδα… χλωμό… είχαμε βέβαια και την 4άδα του Φώτη «spear».
Ο Πέτρος, με την ολοκλήρωση του 2ου γύρου, κρατούσε την 2η θέση 4:36 λεπτά πίσω μας. Στην 2η ειδική ακολουθούσε παρά πόδας αλλά στην 1η που ήταν πιο σκληρή και ανηφορική έμενε λίγο πίσω, … τον καταλαβαίνω απόλυτα, όλα αυτά τα χρόνια με το JIMNY παρακαλάγαμε για τεχνικά κατηφορικά έως ελαφρώς ανηφορικά κομμάτια για να είμαστε στο παιχνίδι… και «προς Θεού» όχι σκληρά.
3ο , και 39 δεύτερα πίσω από τον Πέτρο και τον Γιώργο, το πλήρωμα του 25, το οποίο ήταν και το πιο γρήγορο από τα Ιταλικά πληρώματα… πιστεύω ότι οι πιο γρήγοροι ήταν το 12 που τερμάτισαν τον αγώνα τους άδοξα μέσα στο ποτάμι… έτσι όπως τους είδα και στο Video του πρόλογου.
Περιμένοντας την εκκίνηση για την 5η ειδική μας πληροφορούν ότι θα έχουμε καθυστέρηση μισής ώρας περίπου για τον αγρότη που σταμάτησε τον τελευταίο Ιταλό μέσα στην 4η ειδική και του ζήταγε να πληρώσει για την νύφη που την π@@@ξαν άλλοι… Σιγά σιγά μαζευτήκαμε σχεδόν όλοι στην αφετηρία και απλώσαμε τα ήδη κουρασμένα κορμιά μας στην άκρη του δρόμου κάτω από την σκιά των δένδρων, -δεν βγάζουμε και καμιά φωτογραφία;…. Νάσου και ο κος Μανώλης, ήταν αυτός που μας επιβεβαίωσε την καθυστέρηση. Μετά από λίγο και ο Θεολόγης, αυτός μας είπε και τις λεπτομέρειες της πληρωμής…. (για την νύφη λέω). Πάνω στην αναμονή γίναμε μια ωραία μεγάλη παρέα και μπούρου μπούρου περνούσε ευχάριστα. Ειδικά όταν ο κος Μανώλης μας είπε πως είχαμε μία μόνο ειδική και τέρμα, αναθαρρέψαμε όλοι, ακόμα και αυτοί που κυνηγούσαν πιστεύω πως είχαν κορεστεί από την μέρα. Είχα και την ευκαιρία να ξεσκονίσω τα Ιταλικά μου… Βέβαια μου την «έσπασαν» οι φίλοι μου οι Ιταλοί, όλο για τον Πέτρο μου μιλάγανε…
-καλοί είσαστε και σεις… αλλά αυτό το Jimny πως πάει έτσι!!! Μας έ@@σε την παράσταση ο Πέτρος αλλά το άξιζε..!!!
Πάνω στο απόλυτο χαλάρωμα λέμε, και εκεί που όλοι είχαμε ξεχάσει τον αγώνα, ήρθε ένα καθυστερημένο αμάξι…
-Πάρε του την καρτέλα και δες τον χρόνο του… ακούστηκε η χαρακτηριστική φωνή του κου Μανώλη. Σαν χαστούκι που με ξύπνησε…
-ο «αθεόφοβος», δεν χαλαρώνει πουθενά; (σκέφτηκα).
–δεν παίζεται ο «τύπος»… για αυτό είναι καλός σ’ αυτό που κάνει…
Η ειδική διαδικαστική, ένας χρόνος ούτε κρύο ούτε ζέστη για όλους…. ή μάλλον για τους πιο πολλούς, γιατί ο Σιούτης κατέβασε ένα λεπτό τον χρόνο του από το προηγούμενο γρηγορότερο πέρασμα του, απομυθοποιώντας την θεωρία ότι στα σκληρά ανηφορικά δεν μπορούσε να ακολουθήσει…
-Αν έχεις το αγγούρι στον κ@@ο τελικά πας γρήγορα… χαχαχα. Ήταν τα 39’’ που είχε από τον Ιταλό πολύ λίγα για να χαλαρώσει, έτσι έκανε την υπέρβαση και με τον χρόνο που έκανε του πήρε άλλα 7’’.
Με το καλό γυρίσαμε στα pits και παραδώσαμε το «τουτού» στην κουβερνάντα, (λίγο μπρουτάλ για νταντά, και με πολλές τρίχες, αλλά στην δουλειά «της» άψογη), πέρα από τα αστεία, ο Θοδωρής ολοκληρώνει ένα πολύ καλό πακέτο και είναι κομμάτι της επιτυχίας μας.
Άνοιξα το σακούλι για να δω τι μαζέψαμε… πολύ καλή συγκομιδή… πέντε στις πέντε ειδικές πήραμε, καλύτερα μάλλον δεν γινόταν, και λέω μάλλον γιατί ο συνολικός χρόνος μας δεν είναι αυτός που θα μας εφησύχαζε για την Κυριακή, μισό λάστιχο και πάει η πρωτιά….
……….to be continued…."
Δε γράφει συχνά αλλά άμα του έρθει 
Φόρουμ 
Latest images 
Εγγραφή 
Σύνδεση 
Θέμα: Rally Greece Offroad 2013 
Παρ 24 Μάης 2013 - 20:39
ResultsPRO (1024x484).jpg 