Cooper 24 Ώρες Off Road 2011

καλή δύναμη σε όλους ...
καλή επιτυχία ο καθένας απο το πόστο του ...

Aπό τη συμμετοχή 225, Ραματζάς/Παπαδόπουλος

Και από το Βούντημα το Σάββατο

Εδώ θα βρείτε το φωτογραφικό υλικό της DeepGreece από την εκκίνηση και τον τερματισμό του 24Hours.
Παρακαλώ να λάβετε υπόψιν σας ότι η επεξεργασία του υλικού θα διαρκέσει μερικές ημέρες και κατά συνέπεια οι φωτογραφίες δεν μπορούν να ανέβουν όλες μαζί.
Έτσι θα πρέπει να έχετε το νού σας και να κάνετε περιοδικές επισκέψεις στη σελίδα.
Σας Ευχαριστούμε πολύ.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Το Άρθρο - The Article
This article will be updated daily with photographs that we process.
Keep an eye on this page.

Ξεκούραστος πλέον ας γράψω και εγώ της εντυπώσεις μου από τον φετινό 24ώρο.
Ξεκινώντας ένα πολύ μεγάλο «Μπράβο» από καρδιάς στον Γιάννη και την Κωνσταντίνα, στον Μελέτη, αλλά και σε όλους όσους βοήθησαν (Διαμαντόπουλος, Ραβάνης,κ.α.) για να γίνει αυτός ο αγώνας! Μέχρι εκεί που φτάσαμε ο αγώνας ήταν άψογος!
Το RB ήταν καλύτερο από ποτέ!
- Χωρίς κανένα απολύτως λάθος! Αν κάποιοι χαθήκατε (τουλάχιστον μέχρι την Τρίτη ειδική), να είστε σίγουροι πως ήταν από δικό σας λάθος!
-Με αρκετές σημειώσεις για επικίνδυνα σημεία χωρίς να υπάρχει όριο ταχύτητας αφού την ουσία δεν ήταν πραγματικός κίνδυνός αλλά κίνδυνος για τα αυτοκίνητα και μόνο. Παρόλα αυτά σου έδινε αίσθημα ασφάλειας πώς θα γνωρίζεις έγκαιρα για το βαθύ νεροφάγωμα στα δεξιά του δρόμου που έρχεται σε 300 μέτρα!
-Τα όρια ταχύτητας λίγα στον αριθμό και σωστά τοποθετημένα! (Γκρέμια, χωριά, κτλ.)
-Οι ειδικές μεγάλες και με ποικιλία εδάφους που καθώς εναλλασσόταν το τερέν και το φάρδος του δρόμου, εναλλασσόταν και το πλεονέκτημα σε διαφορετικούς τύπους αυτοκινήτων.
Μπράβο παιδιά, και του χρόνου!
Στα δικά μας τώρα… Φέτος 3 τα αυτοκίνητα της ομάδας. Εμείς, Σιούτης – Μακρής με ριζικές αλλαγές στο Jimny αφού το αυτοκίνητο λύθηκε τον Γενάρη και ξαναφτιάχτηκε από το απόλυτο μηδέν, Γιαννακούλης – Κυλιακούδης με το πλήρως μεταλλαγμένο G320 κατά πολύ πιο ελαφρύ από πριν και με μετατροπές ουσίας, και φυσικά οι Μανιαδάκης – Αραπάκου που φέτος για πρώτη φορά έτρεχαν με το Pajero του Ιγνάτιου Ορφανού. Ένα αυτοκίνητο που το πήραν στα χέρια τους 15 μέρες πριν τον αγώνα και προσπαθούσαν να το μαζέψουν για να τρέξουν αφού το αυτοκίνητο καθόταν από τότε που το έτρεξε ο Gadasin .
Κοινό σημείο και για τους τρείς? Κανείς δεν είχε δοκιμάσει τα αυτοκίνητα, εκτός από μία βόλτα στο βουνό την προηγούμενη Κυριακή όπου εντοπίστηκαν διάφορες παιδικές αρρώστιες τις όποιες τρέχαμε να διορθώσουμε την εβδομάδα πριν τον αγώνα… Μιλάμε για πολύ ξενύχτι !!! Μέχρι και το Σάββατο το πρωί βρέθηκα να είμαι στο συνεργείο και να ξηλώνω από πάνω τον τρίτο! κατανεμητή φρένων μιας και δεν έκανε διαφορά στην συμπεριφορά τελικά!
Τέλος πάντων, άλλος με λάθος setup στην ανάρτηση, άλλος με ρετάρισμα στον κινητήρα, άλλος με τρομερά προβλήματα υπερστροφής, φτάσαμε το Σαββάτο το πρωί στην πλατεία Κοντζιά και φέτος έχουμε πλαί μας τον ΧΡΥΣΟ ΟΔΗΓΟ και αν όλα πάνε καλά, θα τον έχουμε για καιρό ακόμα! Εδώ χρώστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Τeam Manager Έκτωρ Κιμωνίδη που ήταν ο υπαίτιος της συμφωνίας καθώς και στους ανθρώπους του Χρυσού Οδηγού που μας αγκάλιασαν!
Πλατεία Κοντζιά λοιπόν, όλα όμορφα, πολύ κόσμος, όλοι φίλοι και γνωστοί και αρχίζουν τα διάφορα πειράγματα. Ατμόσφαιρα αγώνα…. Ωραίο πράγμα! Μεταξύ σοβαρού και πειράγματος ο Φώτης (Κουτσουμπός) μου πετάει την ατάκα… Όλα ωραία και καλά αλλά μέχρι το 200 χιλιόμετρο σε βλέπω… Το βοηθητικό δεν θα αντέξει την παραπανίσια ροπή από τον 1800cc, ειδικά αν δεν το έχεις αλλάξει ποτέ… Εντάξει του λέω… Τα λέμε στο 235 στο πρώτο service και γελάω! Περνάει λίγη ώρα και με ζώνουν τα φίδια… Ρε λες να έχει δίκιο? Και ο Κυλιακούδης ο μηχανικός μου, μου είχε πει πως πρέπει να είμαι ευγενικός με την μετάδοση πλέον αλλά όχι και 200 χιλ. μόνο… Μα τι βλακείες σκέπτομαι τώρα και αγχώνομαι? Αφού το αυτοκίνητο από μοτέρ και μετάδοση σκότωνε την Κυριακή στις δοκιμές, άστους να λένε… σκέπτομαι και συνεχίζω με καλή διάθεση.
Εκκίνηση, ανεβαίνουμε ράμπα, κατεβαίνουμε, ο αστυνομικός κόβει την κυκλοφορία για να περάσουμε, «τα χώνω» και….. ΚΚΚΚΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ…. Ο θόρυβος διαπερνάει όλη την πλατεία Κοντζιά! Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην το άκουσε! Ακόμα και αυτοί που φόραγαν κράνη μου το είπανε… Όοοοχι ρε Φούστη… Δεν είναι δυνατόν… 10 μέτρα από την εκκίνηση… Κουτσουμπέ θα σε σκίσωωωω…. Ο Κώστας τα χώνει στην αρχή «Τι τις ήθελες τις μαλακίες τώρα στο άσφαλτο?» αλλά (…πολύ…) αργότερα είναι καθησυχαστικός «Αφού δεν τρέχουμε με τα κοντά πλέον, και αφού το κάνει μόνο στην πρώτη, πάμε χωρίς πρώτη» Κάπως έτσι φτάνουμε στον Άγιο Στέφανο και συναντιόμαστε και με τα άλλα δύο αυτοκίνητα της ομάδας μέχρι να ξεκινήσει η πρώτη ειδική. Ο Μανιαδάκης έχει ανάψει check engine στο ταμπλό, ο Γιαννακούλης έρχεται απογοητευμένος μιας και το πρόβλημα με το ρετάρισμα που δημιουργήθηκε από τότε που βγήκε η μονάδα του ΑΒS και μπήκε ο εγκέφαλος σε safe mode, είχε επιδεινωθεί αρκετά και το αυτοκίνητο δεν είχε δύναμη, και εμείς μάλλον είχαμε κουρέψει το βοηθητικό κιβώτιο… Ωραία αρχίσαμε λέμε, και ακόμα δεν πατήσαμε χώμα… Παρόλα αυτά δεν πτοούμαστε, το ηθικό είναι ψηλά και το γέλιο υπερέχει της πίκρας!
Εκκίνηση πρώτης ειδικής , ξεκινάω με πρώτη και ευγενικά στο γκάζι αλλά το βοηθητικό μας υπενθυμίζει πώς η πρώτη πλέον είναι απαγορευτική! Η ειδική σκληρή στην αρχή και πατημένη από την μέση και μετά. Στα πρώτα χιλιόμετρα φαίνεται πως η ανάρτηση μας είναι λάθος παρά το πρόσφατο service… ή είναι πολύ μαλακή ή πάμε πιο γρήγορα από ότι πηγαίναμε κάποτε. Το αποτέλεσμα πάντως είναι ότι τερματίζει εύκολα και οι πλαστικοί θόλοι και τα πλαστικά φρύδια έχουν αρχίσει να ξεκουμπώνουν και να ακούγονται. Κάπου στην μέση της ειδικής και ενώ έχουμε πάει πολύ γρήγορα μέχρι εκεί, σε μία δεξιά που κλείνει, στην έξοδο καραδοκεί ένας βραχάκι. Φρένα, μαζεύεται η μούρη, ξεκολλάει η ουρά (ένα πρόβλημα που το ξέραμε από πριν αλλά μου πήρε χρόνο να το συνηθίσω) και βράχος-ζάντα… 1-0. Κατεβάζουμε γρύλο και ο λεβιές δεν μπαίνει στην τρύπα του γρύλου… είναι από άλλο γρύλο. Όλα ανάποδα… σκέπτομαι. 8 λεπτά για να αλλάξουμε λάστιχο, πηδάμε μέσα και συνεχίζουμε τέρμα για να καλύψουμε. Σπάει αριστερός καθρέφτης, ραγίζει παρμπρίζ σε ένα ανελέητο κυνηγητό με το Βουλγάρικο G500 που μας είχε περάσει όσο αλλάζαμε λάστιχο, και συνεχίζουμε μέχρι που το δεξί πλαστικό φρύδι και μασπιές, έχουν ξεκουμπώσει τελείως και κρέμονται . Στάση για άλλα 3 λεπτά, κούμπωμα όπως – όπως και τέρμα για να πιάσουμε την ειδική! Τελικά φτάνουμε με 9 λεπτά προπορεία και βρίσκουμε Μανιαδάκη και Τrayan εκεί. Είμαστε και οι μόνοι τρείς που έχουμε πιάσει την ειδική και ισοβαθμούμε στην κορυφή. Ο Μανιδάκης δεν εντοπίζει κάποιο πρόβλημα παρά το check engine και συνεχίζει αέρα.
Στο service ξηλώνουμε τα πλαστικά που κρέμονται, εκτιμούμε την κατάσταση του βοηθητικού το οποίο δείχνει να έχει πάρει αρκετά κενά, και παρά την εκτίμηση πως αν το προσέξουμε στα ζόρια, θα τον βγάλει τον αγώνα, προγραμματίζουμε στο επόμενο service στο Δίστομο αλλαγή για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Οι Γιαννακούλης –Κυλιακούδης μπαίνουν στο Service έχοντας παρακάμψει μέρος της πρώτης ειδικής καθώς η κατανάλωση του G 320 έχει ανέβει κατακόρυφα λόγο του εγκεφάλου που είναι σε safe mode, και τα καύσιμα δεν φτάνουν μέχρι το τέλος… Μία σοβαρή διαρροή λαδιού από το αυτόματο κιβώτιο που εντοπίστηκε στο service είναι η χαριστική βολή και η πρώτη εγκατάλειψη αυτοκινήτου της ομάδας είναι πλέον γεγονός .
Δεύτερη ειδική και νύχτα πλέον. Απίστευτη… Η ανάβαση πάνω από το Κυριάκι σε πατημένη φλαταδούρα με συνεχόμενες στροφές μέσα στα έλατα , αλλά και οι ατελείωτες ευθείες του κάμπου που κάποια στιγμή έγραψαν και 140, από τα Highlights της ειδικής. Το αυτοκίνητο το έχουμε μάθει καλά και η υπερστροφή που στην αρχή μας τρόμαζε τώρα έχει γίνει σύμμαχος και το Jimny θυμίζει κάτι από Escort MKII. Η αλλαγές που κάναμε στην ρύθμιση της ανάρτησης στο Service του Olympus, έχουν βελτιώσει κατά πολύ την κατάσταση και το αυτοκίνητο δείχνει να είναι απόλαυση. Τον Τrayan τον περνάμε σχετικά νωρίς, και ο μόνος που είναι μπροστά είναι το αδερφό πλήρωμα Μανιαδάκης – Αραπακου. Μα που είναι? Αφού πάμε τέρμα, γιατί δεν τους φτάνουμε? Στους πρόποδες κάποιου βουνού, τους βλέπουμε να ανεβαίνουν περίπου στο χιλιόμετρο μπροστά μας. Μετά τους χάνουμε…. Στον κάμπο της Θήβας τους βλέπουμε στο βάθος της ευθείας , περίπου στο χιλιόμετρο πάλι… Δεν είναι δυνατόν… Τρέχουμε τόση ώρα και η απόσταση παραμένει σταθερή… γελάμε… Σε μία κατηφόρα με φουρκέτες τον ξαναβλέπουμε πάλι μπροστά μας στην ίδια απόσταση… Με χαμόγελα ικανοποίησης πως και οι δύο πάμε καλά, το παίρνουμε απόφαση πως αυτόν δεν πρόκειται να τον περάσουμε. Έτσι θα τελειώσει η ειδική, με σταθερή απόσταση περίπου στο χιλιόμετρο μεταξύ μας και τον Trayan αρκετά πίσω μας. Είχαμε ξεχάσει τον ανεφοδιασμό όμως… οπότε πετυχένουμε τον Μανιαδάκη σταματημένο δεξιά με το μπιτόνι στο χέρι να ετοιμάζεται να το ρίξει μέσα και ταυτόχρονα να κάνει πως μας κλωτσάει γελώντας ενώ περνάμε δίπλα του πατώντας κόρνες!!! Παρακάτω πιάνουμε και τους Παλάσκα - Ζαχαρίου οι οποίοι για κάποιο λόγο είχαν μπει αρκετά νωρίτερα από τους υπόλοιπους στην δεύτερη ειδική. Εκεί γίνεται το λάθος… Εγώ βεντούζα πίσω από το Pajero σε ένα Terrain με επιφανειακή λάσπη που γλιστρούσε διαβολικά, κάνει ο Ζαχαρίου ένα λάθος, ο Κώστας ρωτάει αν περάσαμε δρόμο από αριστερά, του απαντάω νομίζω ναι ταιριάζει και η επόμενη τουλίπα, αυτός φωνάζει επειδή δεν προλαβαίνει να δει αφού πάμε κολλητά με το Pajero, και χάνει την συγκέντρωση του όταν οδηγώ έτσι, τελικά περνάμε το Pajero και…. Οι τουλίπες δεν ταιριάζουν! Τώρα? Που έγινε το λάθος? Ο Κώστας επιβεβαιώνεται, αρχίζει το κήρυγμα, τελικά το μυρίζεται το λάθος, γυρίζουμε αρκετά πίσω, το βρίσκουμε αλλά 10 -15 λεπτά έχουν χαθεί. «Θα τα μαζέψω!» του λέω και συνεχίζουμε τέρμα!
Λίγο αργότερα, ο βλέπουμε μακριά αυτοκίνητο σταματημένο. «Ο Λευτέρης είναι γαμώτο, είδα κόκκινη φόρμα.» μου λέει ο Κώστας και τελικά έτσι είναι… «Εγκαταλείπουμε, διέλυσε το μουαγιέν ή το ψαλίδι. Κάφτε το, μην σας το πάρει ο Βούλγαρος! Πριν από λίγο πέρασε.» Στενοχωρημένοι από την δεύτερη σε σειρά εγκατάλειψη αυτοκινήτου της ομάδας συνεχίζουμε ώσπου έρχεται η ώρα να πατήσουμε τον διακοπή και να ξεκινήσει η μετάγγιση καυσίμου από το ντεπόζιτο ασφαλείας στο μαμίσιο ντεπόζιτο. Αμ δε…. Ο διακόπτης φωτίζεται αλλά ο δείκτης καυσίμου δεν δείχνει να κουνιέται με τίποτα. Γιατί γαμώτο? Αφού στην προηγούμενη ειδική δούλεψε κανονικά! Μετά από πολλές προσπάθειες και λίγο πριν μείνουμε από καύσιμα στο πρώτο ντεπόζιτο, σταματάμε! Έλεγχος στην φύσα, έλεγχος στα καλώδια της τρόμπας, όλα κανονικά! Ένα χτύπημα με τον φακό τελικά τις ξανάδωσε ζωή… Μα όλα στραβά? Είναι δυνατόν να είχε κολλήσει η τρόμπα? Μέσα σε όλα αυτά σβήνει και ο δεξής προβολέας! Δεν θέλει με τίποτα, σκέπτομαι και αρχίζω να κάνω ίδιες σκέψεις με αυτές του Σταύρου Δημητριάδη που όταν τις διάβασα γέλαγα γιατί μου θύμιζαν εμένα!
"Παίρνουμε εκκίνηση και με το που πάω να ανάψω τα φώτα… σκότος … :pinch: Γ@μ@ την γκαντεμιά μου!! Λές και δεν θέλει να τερματίσω σκέφτομαι, ρε λές και να με προειδοποιεί για τα χειρότερα… :S διάφορα τέτοια κουλά περνάνε από το μυαλό μου εκείνη την ώρα, τότε όμως διαπίστωσα ότι η τετρακινηση επανήλθε οπότε αναθάρρησα"
Αλλά 4 λεπτά χαμένα εκεί και τώρα τρέχα να μαζέψεις! Φτάνουμε στο Μοσχοπόδι, στο ρέμα, κόσμος εκεί και εμένα να με λούζει κρύος ιδρώτας… «Κώστα εδώ θα μείνουμε και θα γελάνε και οι πέτρες!» «Βάλε πρώτη τώρα και ότι γίνει έγινε!» μου λέει. Μετά από μερικά ΚΡΡΡΡΡΡ και ΚΡΡΡΑΑΑΑ ΚΚΚ, έχουμε περάσει απέναντι και κυνηγάμε πάλι τον Παλάσκα. Τελικά μόνο τον Trayan δεν προλάβαμε με όλα αυτά και περνάμε τον τερματισμό με 2,34 λεπτά ποινή. Δίνουμε το καρνέ στον κριτή και τον ρωτάμε τον χρόνο που θα γράψει για να επιβεβαιώσουμε την ορθότητα. Ακουμπάει το καρνέ στο καπό, κάτι γράφει, μας λέει την σωστή ώρα, παίρνουμε το καρνέ και βούρ για Δίστομο. Στην είσοδο του χωριού, ΣΕΧ, ο φίλος Γιάννης Ραβάνης. Του δίνουμε το καρνέ, και ρωτάει όλο απορία, « Δεν την κάνατε όλη την δεύτερη ειδική?» «Την κάναμε!» «Και που είναι ο χρόνος σας?» Δεν γίνονται αυτά…. Αφού τον είδαμε να γράφει!!! Ένας μικρός χαμός και ο Ραβάνης προτείνει να πάμε στην οργάνωση να επικοινωνήσουν με τον κριτή στο τέλος της δεύτερης ειδικής για να μας δώσει τον χρόνο και να συμπληρωθεί στο καρνέ! Μέσα σε όλα αυτά, ο φίλος Σταύρος που μόλις είχε φτάσει πίσω μας, εντοπίζει και μου επισημαίνει πως το πίσω δεξί αμορτισέρ έχει ξαπλώσει αριστερά και ξεκουράζεται! Ωραία λέω… Το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον μας!
Αφήνουμε το αυτοκίνητο στο Service, όπου τους δίνουμε οδηγίες πρώτα να φτιαχτεί το αμορτισέρ του οποίου το καλάμι είχε ξεβιδωθεί από το ball joint ενάντια σε όποια λογική αφού από την κάτω πλευρά (εμβολο) είχε ελευθερία κίνησης και αν υπήρχε χρόνος μόνο τότε να προχωράγανε σε αλλαγή κιβωτίου. Ήταν όλοι εκεί… Ο Έκτορας να επιβλέπει και να φωνάζει δυνατά ανά 5΄ τον εναπομείναντα χρόνο μέχρι να φύγει το αυτοκίνητο. Ο Λευτέρης ο Κυλιακούδης, ο μηχανικός του αυτοκινήτου, υπεύθυνος για την συνολική βελτίωση του αυτοκινήτου που πέρασε τα πάνδεινα 2 εβδομάδες πριν τον αγώνα για να προλάβει να το ετοιμάσει. Ο Δημήτρης ο Γιαννακούλης στα εργαλεία, ο Κώστας ο Τσιλιβαράκος και ο Γιάννης , οι δύο μηχανικοί της ομάδας κάτω από το αυτοκίνητο να δίνουν μάχη με τον χρόνο, και ο φίλος Κώστας που είχε έρθει για να δει και τελικά βρέθηκε να καθαρίζει τζάμια, φώτα, και να συμπληρώνει υγρά στο αυτοκίνητο.
Τους αφήνουμε εκεί και γρήγορα στο Δημαρχείο να διορθώσουμε το λάθος στο καρνέ. Εκεί συναντάμε τον Αθανασίου και του αναφέρουμε το πρόβλημα… Η απάντηση αποστομωτική αλλά και σωστή συνάμα! «Η ορθή εγγραφή των χρόνων στο καρνέ είναι εύθηνη του πληρώματος!» ΕΕεεε δεν είναι δυνατόν…. Πώς την πατήσαμε έτσι? Αφού τον είδαμε να γράφει γαμώτο… Γυρνάμε στο Service, και με το αυτοκίνητο του Έκτορα, πάει ο Κώστας ανάποδα τις τελευταίες τουλίπες και βρίσκεται πάλι στον τερματισμό, βρίσκει τον κριτή του δείχνει το καρνέ, ο οποίος λέει πως το έγραψε στο δικό του χαρτί αλλά ξέχασε να το γράψει στο δικό μας. Τι να πεις? Να κάνεις έγκλημα? Δεν λες τίποτα….
Πίσω στο Service το αμορτισέρ ηλεκτροκολήθηκε , το κιβώτιο σχεδόν τελειώνει και μένει να μπει το ελατήριο στην θέση του για να βιδωθεί και το αμορτισέρ. Χρόνος? 7’. Μπείτε μέσα φωνάζει ο Έκτορας. Στο 2’ όλα είναι έτοιμα, εμείς δεμένοι, η πρώτη στο κιβώτιο, ο γρύλος κατεβαίνει από πίσω, και δρόμοοοοοοο για την αρχής της ειδικής! Τύφλα να έχει το WRC!!! Χαχαχαχαχ Πραγματικά τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς!
Ο Μανιαδάκης εντωμεταξύ στο Service δίπλα μας έχει την δικιά του μάχη! Συμμαζεύουν το ψαλίδι οι μηχανικοί του μπροστά, παίρνει forfetaria για την δεύτερη ειδική και συνεχίζει κανονικά αναζητώντας πλέον μόνο την απόλαυση, πάντα στους ίδιους ρυθμούς! Τέρμα δηλαδή! Φεύγοντας από το Service, μέσα στο Δίστομο, απέναντι από την εκκλησία, όλοι κάνουμε το ίδιο λάθος! Χάνουμε ένα στενό στο μέτρημα, και βγαίνουμε αλλού για αλλού. Μαζί μας, Trayan και Δημητριάδης. Είναι η ευκαιρία που ζητάγαμε για να πάρουμε πίσω τα δυόμιση λεπτά από τον Trayanof. Πρέπει να ξεμπλέξουμε πρώτοι από εδώ…. Για άλλη μία φόρα ο Κώστας δίνει ρεσιτάλ! Μυρίζεται πως το λάθος έγινε αρκετά πίσω, γυρνάμε στο χωριό αμέσως, βρίσκουμε τον δρόμο και μπαίνουμε με μικρό καπέλο στην Τρίτη ειδική και ίσως και μπροστά από τον Trayanof στην κατάταξη ή αλλιώς με πολύ μικρή διαφορά δεύτεροι!
Αναπτέρωση ηθικού, φρέσκο κιβώτιο, πλέον έχουμε και πρώτη που σημαίνει πως δεν θα περιμένουμε πότε θα γεμίσει η Δευτέρα στις ανηφορικές φουρκέτες. Σκληρή στην αρχή της η Τρίτη ειδική αλλά έφτιαχνε μετά και γινόταν αρκετά γρήγορη. Από τα πρώτα χιλιόμετρα το πίσω δεξιά αμορτισέρ ξανασπάει… έχει σπάσει η κόλληση και το καλάμι πλέον χτυπάει συνεχόμενα πάνω στο κουβούκλιο! «Ας το τρυπήσει! Εγώ δεν σταματάω!» λέω του Κώστα! «Και με 3 αμορτισέρ το πάω!» Ευτυχώς μετά από λίγο κατάφερε και πέρασε ανάμεσα στο διαφορικό και την πανάρ, γύρισε προς τα κάτω, κάποιος βράχος το πέτυχε και το κράτησε μαζί του! Έτσι απαλλαγήκαμε από τον θόρυβο και το περιττό βάρος του!
Χωρίς πίσω δεξί αμορτισέρ πλέον, φυλάγαμε τις αριστερές, και τάπα στις δεξιές! Έτσι συνεχίζαμε ώσπου πλησιάζαμε σε γρήγορη κατηφορική δεξιά που από την μέση και μετά έκλεινε και στην έξοδο καραδοκούσε βράχος σε μέγεθος κάδου απορριμμάτων. Μπούκα στην δεξιά, μόλις βλέπω πως κλείνει φρένο για να ξεκολλήσει η ουρά και… ακούγεται ένας θόρυβος σαν να έσπασε ντίζα και το πεντάλ του φρένου στο πάτωμα!!!!!!!!!! Διπλοπεταλιά χωρίς νόημα, τα φρένα εξ’αρχής δεν φτάσανε και ο βράχος έρχεται από αριστερά με πολλά, γκάζι δεν πρόλαβα να πατήσω, λίγο ανάποδο παραπάνω όμως έσωσε την κατάσταση και περάσαμε δίπλα του σε απόσταση κάτω από 10cm έχοντας ανακόψει αρκετή ταχύτητα από την παρατεταμένη πλαγιολίσθηση. Πατάμε λίγο από χωραφάκι με τους αριστερούς τροχούς, καθώς αυτό ακολουθούσε μετά τον βράχο, ξαναμπαίνουμε στον δρόμο και ρολάρουμε . Εν κινήση βάζω κοντά και σταματάω με δευτέρα και χειρόφρενο. Ο Κώστας δεν έχει καταλάβει τι ακριβός το προκάλεσε όλο αυτό και κοιτάει απορημένος ενώ ρολάρουμε και με βλέπει να βάζω κοντά. «Φρένα!» του λέω ψύχραιμα, «Ζεσταθήκανε?» ρωτάει. « Όχι. μας αφήσανε!» «Τι έγινε ρε μαλάκα?» «Τέλος ρε, σπάσανε, στην είσοδο της στροφής, δεν έχουμε φρένα, ως εδώ ήτανε!» Συνεχίσαμε με κοντές σιγά σιγά μέχρι να βγούμε άσφαλτο που έλεγε η επόμενη τουλίπα και να ανακαλύψουμε πως τελικά το εμπρός δεξί μαρκούτσι υψηλής πίεσης ακουμπούσε στον τροχό όταν τερμάτιζε η ανάρτηση και φθάρθηκε μέχρι να σπάσει τελικά και να μου χαρίσει μία εμπειρία ζωής… ΑΑααα ρε Βασίλη (Ο φρενάς) μπινελίκια που άκουσες ξημερώματα Κυριακής, και επειδή ήμουν σίγουρος πως δεν τα άκουγες τα έκανα ένα replay Δευτέρα πρωί από κοντά!!!
Τηλέφωνο την Κωνσταντίνα, «ΕΛΑ?????» ακούγεται έντρομη…. «Είμαστε καλά βρε, μην τρελαίνεστε… έσπασαν τα φρένα, εγκαταλείπουμε, γυρνάω Δίστομο από άσφαλτο.» «Ούφφφ… Συγνώμη αλλά χeστίκ@, για τα φρένα, μου φτάνει που είστε καλά!» … Χμμμ, μας έχει φοβηθεί το μάτι της αυτής της κοπέλας. Ποιος ξέρει τι φοβόταν ότι θα ακούσει?
31 χιλιόμετρα άσφαλτο έως το Δίστομο χωρίς φρένα, άφιξη στο Service, βλέπουμε πως και το απέναντι σωληνάκι ήταν μακρύ και είχε και αυτό σημάδια φθοράς. Κρίμα το άψογο Service κάναμε πριν, τζάμπα η ταλαιπωρία για 45 χιλιόμετρα ειδικής . Το σωληνάκι καραδοκούσε και ήταν θέμα χρόνου να σπάσει. Κάπου εκεί, να’σου και ο Κουτσουμπός που είχε ήδη εγκαταλείψει και αυτός… «Πόσα χιλιόμετρα είπες ρε γρουσούζη?» τον ρωτάω με χιουμοριστική διάθεση… «200» μου λέει αλλά ταυτόχρονα βλέπει το πληγωμένο κιβώτιο δίπλα του και σκάει στα γέλια! «Σαββάτο γεννήθηκες? Στην πλατεία Κοντζιά εσπάσε!». Η εγκατάλειψή πλέον είναι δεδομένη, ο Trayanof είναι μόνος του μακριά από τους υπόλοιπους, και με την εγκατάλειψη μας δεδομένη, κάνει αγώνα τακτικής για να φτάσει στον τερματισμό! Κρίμα… αν δεν είχαμε εγκαταλείψει εμείς και ο Μανιαδάκης, θα ήταν θρίλερ για γερά νευρά ο αγώνας! Ο Μανιαδάκης κέρδισε την 4ή και 5ή ειδική αλλά η forfetaria είναι μεγάλη ποινή! Όπως και να έχει, ο Βούλγαρος είναι άξιος αντίπαλος και του άξιζε η πρώτη θέση! Άλλωστε η ταχύτητα δεν το πάν σε αυτούς τους αγώνες. Πλοήγηση, αξιοπιστία αλλά και τύχη είναι εξίσου σημαντικοί παράγοντες και ο Trayanof τους είχε όλους με το μέρος του! Άξιος λοιπόν! Άξιοι και οι Δημητριάδης – Κάλφας για την δεύτερη θέση στο βάρθρο! Παρά τα όποια προβλήματα είχαν και αυτοί, συνέχισαν και η επιμονή τους ανταμοιφθήκε!
Εμείς κλείσαμε την βραδιά τρώγοντας πάστες και σε ευχάριστο κλίμα μαζί με όλη την ομάδα και άλλους ομοιοπαθούντες συναθλητές Κυριακή ξημερώματα σε ζαχαροπλαστείο στην πλατεία του Διστόμου εν ‘μέσω πειραγμάτων και γέλιων!
Κλείνοντας αυτό το τεράστιο post μία συμβουλή σε όλους τους φίλους συναθλητές… Εξ’ιδίας πείρας αποδείχτηκε μεγάλο λάθος να ξεκινήσω τον αγώνα με ένα τόσο καινούργιο και αδοκίμαστο αυτοκίνητο. Οι παιδικές αρρώστιες που θα μπορούσαν να είχαν εντοπισθεί και αντιμετωπιστεί στις δοκιμές, τώρα σε ρυθμούς αγώνα, με ζόριζαν αρκετά να τις συνηθίσω, με γέμισαν αχνός, με προβλημάτισαν, και στο τέλος αποδείχτηκαν ανασφαλείς!!! Όποτε αν δεν είστε 100% σίγουροι για το αυτοκίνητο σας, μην πάτε πουθενά, δεν τελειώνουν οι αγώνες!
Και του χρόνου!

Φιλικά
Σιούτης Πέτρος

#221 Ροκάνης Jr. έγραψε:

ΩΩΩΩΩΩΩΩΩ θεέ μου! Τι καταπληκτικός αγώνας! Από τα καλύτερα event. Μόνο και μόνο η διάρκειά του, τον βάζει σε άλλη κλάση. Συγχαρητήρια στην Οργάνωση!
Ανάμεικτα συναισθήματα και σκέψεις που δημιουργούνται σε λίγα δευτερόλεπτα αλλά που μένουν μια ζωή. Στην σκέψη και μόνο, του τι περνάς αυτές τις 24 ώρες σε κάνει να παραλύεις την επόμενη εβδομάδα και να μην μπορείς να κάνεις την δουλειά σου.

Σάββατο πρωί λοιπόν, με έντονη την παρουσία του κρύου, αλλά και του κόσμου στην πλατεία Κοτζιά. Τα λέμε εκεί λιγάκι με γνωστούς και φίλους, ράμπα, καρνέ, roadbook, και φύγαμε για κρυονέρι.

Στις 14:27 πέρνουμε εκκίνηση 1ης ειδικής. 237 ατελείωτα km! Συννεφιά και πολύ κρύο εντωμεταξύ. Ξεκινάω 1η βάρδια στο τιμόνι, με σκοπό να πλοηγώ τη νύχτα που δεν τα καταφέρνει ο συνοδηγός. Απο πίσω, το επόμενο λεπτό ξεκίναγε ένας Subamaniac. Αυτό το forester ακούγεται σαν Impreza , και σε συνδυασμό με τον περσινό ρυθμό του με έκανε να νιώθω λίγο άβολα, επειδή θα με έφτανε γρήγορα και θα έπρεπε να τον αφήσω να περάσει αλλά όλα ΟΚ. Παρολά αυτά δεν συναντηθηκαμε με το Scooby. Η ειδική στην αρχή στρωτή με παλιές ακροπολικές ειδικές, μετά σκληρά εδάφη με πολλή φυτευτή πέτρα και στο τέλος πάλι μερικές φλαταδούρες. Γενικά όλος αγώνας ήταν μισός φλατ, μισός σκληρά εδάφη και με πολλά περσυνά κομμάτια. Τέλος ειδικής με 10 λεπτα καθυστέρηση. Το αμάξι όλα καλά μόνο που όταν ξεκινούσες απο στάση κάτι κουδούνιζε απο κάτω και μετά σταμάταγε. Πίσω service park στο Plaza, ξεκούραση καμια ώρα, χάζεμα στα αγωνιστικά και 21:39 εκκίνηση 2ης ειδικης με τον γνωστό πλέον θόρυβο απο κάτω. Υποθέτω καμιά βάση της ποδιάς αν και δεν φαινόταν τιποτα. 200km. Αλλαγή οδηγού και φύγαμε.

Σε αυτήν την ειδική πολλές προσπεράσεις. Χανόντουσαν, τους περνάγαμε, χανόμασταν, μας πέρναγαν, κάτι σαν κυνηγητο μέσα στην νύχτα. Ευτυχώς όλα καλά. 13 λεπτά καθυστέρηση και 3 τα ξημερώματα στο Δίστομο για ανεφοδιασμό, ξεκούραση κανα 2ωρο και 5:25 εκκίνηση τελευταίας ειδικής. 175κμ.

Ίσως η καλύτερη και ομορφότερη ειδική για μένα. Ωραία μέρη ειδικά τις πρωινές ώρες και πολλά γρήγορα κομμάτια ανάμεσα στα χωράφια. Κάπου εκεί υπήρχε ένα σημείο απαιτητικό πλοηγικά με 4 "τουλίπες" ολόιδιες και συνεχόμενα με ίδιες αποστάσεις. Απο μακριά βλέπω και άλλους χαμένους εκει γύρω, και μετά να σου ο Scooby μόλις είχε χαθεί και έκανε αναστροφή. Σύνεχίζουμε στρίβουμε στο σωστό δρόμο και μετα χανόμαστε κι εμείς. Ακολουθούμε παράλληλα τον Scooby μετα τον χάνουμε. Κάνουμε κύκλο πάλι πίσω να τος πάλι μπροστά. Συνεχίζουμε. Ξαναμετράμε απο την αρχή της τουλίπας και τελικά βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο πίσω απο το Scooby το οποίο μετά χάθηκε στα μεγάλα σύννεφα ομίχλης. Καπου εκεί σπάει και το τζάμι του ενός προβολέα απο κάτι καλαμιές. Ευτυχώς όχι και η λάμπα μέσα. Τα προσπεράσματα συνεχίζονται ακόμα.

Μ' αυτα και μ' αυτά ξημερώνει με την κούραση να κάνει αισθητή την παρουσία της, αλλα δεν πτοούμαστε. Αλλαγή οδηγού κάπου μετα το σημείο ανεφοδιασμού, και πάμε για θήβα, πεδίο βολής. Το τελευταίο κομματι του αγώνα και το καλύτερο οδηγικά. Φλατ δρόμοι, νωπό ψιλοβρεγμένο χώμα, μεγάλος πλάτος δρόμου, και γωνίες "καμπερ" στυλ Νεας Ζηλανδίας. Τέλεια!!! Η πρόσφυση σε άφηνε να κάνεις ότι ήθελες. Ήθελες να το παίξεις Kankunnen? Άνετα. Ήθελες να το παίξεις circuit εκμεταλλευόμενος το φάρδος? Άνετα. Μετά περνάμε ανάποδα και την Θηβα 1 του φετινού Ακρόπολις. Οι αναμνήσεις όλες του καλοκαιριού, όλες ηρθαν σε μία στροφή. Και μετά τέλος! Τερματισμός παρέα με κάτι παιδια απο Θεσσαλονίκη, με ιδανικό χρόνο χωρίς καθυστερήσεις παρόλο τα χασίματα. Ιδανικός τερματισμός για εμάς στον 3ο 24ωρο, που έχουμε βελτιωθεί πολύ.
Τι να πρωτοσκεφτείς μετα στο δρόμο για τον τερματισμό? Τα πάντα!
Μόλις έχει τελειώσει ενα υπέροχο Σ.Κ. Μόλις έρχεται μια πανδύσκολη εβδομάδα γεμάτη υποχρεώσεις. Δύσκολη η μεταβατική περίοδος.
Πρέπει με κάποιο τρόπο να διατηρήσω αυτές τις αναμνήσεις. Και θα το καταφέρω γιατί πέρασα τέλεια! Πρέπει να το κάνω γιατί του χρόνου δε θα συμμετάσχω.
Θα σκέφτομαι τον 24ωρο κανα μήνα ακόμα!!
Τερμα στην πλατεία Κοτζιά, να είμαστε κουρέλια απο την κούραση και περιμενοντας αποτελέσματα. Φτάνουν και τα αποτελέσματα. Πήραμε την 6η θέση στην Ζ2 με διαφορά απο τον 5ο μόλις 7sec. Όχι ρε γ@μώτο! Τόσο κοντά! Τρέχαμε 24ώρες για να μας χωρίσουν 7''. Και το θυμάμε το πλήρωμα. Ήταν κι αυτός μέσα στα αλληλοπροσπεράσματα της νύχτας! Έγινε κάτι σαν το φετινό ΛεΜαν. Μόνο που είναι το δικό μας "ΛεΜαν"!

Σε αυτόν τον αγώνα...
- Έμαθα πως να βρίσκω τον ρυθμό οδήγησης και να τον αλλάζω ανάλογα με το τερέν ακόμα και μετά απο ώρες κόπωσης.
- Έμαθα πως να προστατεύω το αμάξι που θα με πάει στην ράμπα του τερματισμού και ταυτόχρονα θα με πάει πίσω σπίτι
- Έμαθα ότι αν δεν έκανα μερικά λάθη κούρασης, αν δεν σπαταλούσα τόσο χρόνο στους ανεφοδιασμούς, και αν δεν κατούραγα τόσο πολύ θα ήμουνα μερικές θέσεις πάνω στην καταταξη
- Έμαθα ότι αν έκανα τα παραπάνω αλλά πήγενα πολύ πιο αργά στα σημεία με όρια ταχύτητας θα ήμουνα 1ος στην κατηγορία.
- Έμαθα ότι τέτοια Σ.Κ. δεν τα περνάς καθε μέρα και είναι ελάχιστα!

Τι μου άρεσε απο αυτόν τον αγώνα? Μου άρεσε που...
- Είχε πολύ κόσμο στην εκκίνηση και τον τερματισμό
- Υπήρχαν τόσο καλές συμμετοχές
- Είχε καλόγραμμένο Roadbook
- Ήταν λίγο χαλαρό το ωράριο και ξεκουραζόσουν κάπως
- Το τελευταίο κομμάτι στο πεδίο βολής

Δεν μου άρεσε...
- Που είχε πολλά κοινά σημεία με τον περσυνό σε σημείο που θυμόμουν απέξω τις τουλίπες
- Που δεν είχε βρέξει σε πολλά σημεία
- Που τελείωσαν όλα τόσο γρήγορα μέσα σε 24 ώρες!!

ΥΓ: Τελικά ο θόρυβος ήτανε σπασμένος καταλύτης.

Αυτά τα λίγα!
#221 Ροκάνης Jr.

ΥΓ. Οι 800 από τις 1200 τουλίπες ήταν καινούριες. Και η πρώτη ειδική ολάκερη... Και ολόκληρη σχεδόν η τρίτη... Και η μισή τέταρτη... και όλη η πέμπτη...

Pet4x4 έγραψε:

Ξεκούραστος πλέον ας γράψω και εγώ της εντυπώσεις μου από τον φετινό 24ώρο.
Ξεκινώντας ένα πολύ μεγάλο «Μπράβο» από καρδιάς στον Γιάννη και την Κωνσταντίνα, στον Μελέτη, αλλά και σε όλους όσους βοήθησαν (Διαμαντόπουλος, Ραβάνης,κ.α.) ...

...Και του χρόνου!

Φιλικά
Σιούτης Πέτρος

(Οπως παντα απολαυστικες περιγραφες απο τον Πετρο)
Πολυ ατυχια φετος ρε φιλαρακι. Παλι καλα που δεν ειχαμε τα χειροτερα.
Παντως ρε παιδακι μου κατι πρεπει να κανεις με το θεμα ταχυτητα. Να μην προλαβαινει να βλεπει τις τουλιπες ο συνοδηγος ειναι ενα θεμα σε αγωνες πλοηγησης. Να θυμηθω να φερω ηλεκτρικο κολαρο να κανω δωρο στον συνοδηγο σου μπας και σε συνετιζει!!!!

Απο Θεσσαλονικη εμεις, με το μαυρο tj 2.5
Συγχαρητηρια καταρχην σε ολους οσους κουραστηκαν για να διασκεδασουμε εμεις...
Τριτη χρονια για μενα και τις 2 προσφατες με τον ιδιο συνοδηγο,τον οποιο βεβαια ευχαριστω....
Ο αγωνας μου φανηκε μικρος...ισως γιατι βγηκε πιο ευκολα και ανετα απ τους προγουμενους!!!!Τελειωσαμε νωρις το πρωι και αυτο ηταν...ειχε τελειωσει!!!!Θα γουσταρα κι αλλα χιλιομετρα......
Κατεβηκαμε με διπλο στοχο φετος....εκτος του τερματισμου ο οποιος ειναι τεραστια επιτυχια...να κανουμε και κατι καλο!!!!!
Απο δικο μου λαθος κοπανησα ενα βραχο στη δευτερη και εσκασα το λαστιχο....20 λεπτα περιπου αργησαμε να τερματισουμε!!!!
Ενα σκασμενο λαστιχο ομως δεν ειναι καταστροφη....το να μην τηρουμε τα ορια οπως τα γραφε το βιβλιο,κατι που καναμε περισυ και προπερσυ ειναι εγκλημα και μας κοστισε ποινες.....και καλα να παθουμε!!!!!
Η πικρα για μενα ειναι μεγαλη και δεν μπορω να το χωνεψω πως εκανα τετοια μαλ@κια....γιατι ο μικρος που καθοταν διπλα μου τα ΛΕΓΕ...
Στην πρωτη και την τριτη καναμε βολτες πριν τον τερματισμο να περασει η ωρα....να τερματισουμε!!!
Θα θελα στους επομενους αν ειναι δυνατον να βγουν τα γκρεμια (τα οποια τρεμω)και να προστεθουν αλλα κοματια....!!!!
Ενα μεγαλο μπραβο σε οσουν αγωνιστηκαν και σε οσους βοηθησαν να γινει ο αγωνας απο καθε ποστο....

Χαρης
θεσσαλονικη

υ.γ Γιαννη θελω μπλουζακι....χαχαχαχα!!!!!