Και μια περιγραφη από έναν μη τερματισαντα, τωρα που καθησε(
η σκονη και τα μπουρινια μου(
Φετος περιμενα τον Αγωνα πως και πως.
Περσυ ο συνοδηγος με κρεμασε τελευταια στιγμη, και παρ’ ολες τις προσπαθειες δεν ετρεξα.
Φετος πιο οργανωμενα τον κυνηγησα.
Ετοιμαστηκαμε την Κυριακη πριν τον αγωνα, φωτα,βαση πυροσβεστηρα, καλαμπαλικια.
Τεταρτη πρωι χωρις το αγχος να παω στη δουλεια τρεχω να αλλαξω πυροσβεστηρα.
Νοιωθω όμως κατι ψιλο-κομμαρες και προς το μεσημερι εμφανιστηκαν αυτό που λεω «κοιλιακες διαταραχες»
Τεταρτη μεσημερι πριν τον ΤΕ βολτα στη Βαρυμποπη για καλιμπραρισμα του Terratrip.
Όλα καλα ο συνοδηγος για πρωτη φορα να θελει επανελεγχο του Terratrip, αφου τεσσερεις συνεχομενες φορες μας δειχνει σωστη-αποδεκτη μετρηση -1χλμ παρα μισο μετρο!!!
Αντε και τελειωνουμε με τον ΤΕ, παω σπιτι και οι κοιλιακες διαταραχες γιναν διαρροια.
Πεμπτη πρωι η διαρροια παει συννεφο, το βραδυ ερχεται εμπρος η λυση Immodium αλλα για την αυριο.
Παρασκευη πρωι η ιδια κατασταση, βραδυ προς ξημερωμα Σαββατου δεν παει άλλο παιρνω χαπια.
Σαββατο πρωι στην εκκινηση.
Αγχωμενος για να τερματισω, και να ευχομαι να με εχουν πιασει τα χαπια.
Πρωτη ειδηκη, ωραιο ξεκινημα, την βλεπω σκληρη αλλα δεν πειραζει, καλλιο σκληρη παρα λασπη.
Προσπαθω να κρατησω την μεση ταχυτητα.
Σε μια ασφαλτο ο συνοδηγος ακουγεται « απιστευτος, πας εδώ με τριαντα ενω στο χωμα πας με πενηντα»
Παμε καλα καπου χανομαστε για λιγο αντε ξανα παλι μεσα, στη μεση της ειδηκης ειμαστε οριακα στον χρονο.
Αντε να ανεβασουμε ρυθμο.
Μεχρι που φτανουμε στα πουρναρια.
Εκει φαγαμε καμποση ωρα να καταλαβουμε τι στο διαβολο συμβαινει.
Κανουμε και off-road κανονικο πανω από κατι κοτρωνια – βαλαμε και κοντα για σιγουρια - μπας κι απο εκει παει ο δρομος αλλα ματαια.
Τελος λεμε με κανα δυο αλλους παμε ευθεια μεσα από τα πουρναρια και καλη τυχη.
Βγηκαμε, γρατζουνισμενοι, αλλα βγηκαμε.
Αντε παλι να βρουμε ρυθμο.
Με τα πολλα φτανουμε Olympous Plaza.
Δυο ωρες και κατι ψιλα καπελο.
Forfetaria.
Δε γ… μαμείς, παμε Διστομο για τη επομενη ειδηκη.
Στο δρομο ειμαι στεναχωρημενος, που αργησαμε ΤΟΣΟ; ρε γαμωτο δεν ειμαι ΤΟΣΟ αχρηστος.
Αντε στο Διστομο πηραμε χρονο εκκινησης, παμε για υπνο.
Που υπνος. Κατι δεν μου παει καλα.
Αποφασιζω ότι δεν θα συνεχισω, κατι με φοβιζει και αν στην πρωτη ειδηκη εφαγα δυο ωρες καπελο στην τριτη θα ετρωγα τεσσερεις.
Άλλη μια χρονια που δεν τερματιζουμε.
Στο δρομο για πισω στεναχωρημενος, τη μια «τερμα οι αγωνες» την άλλη « του χρονου βλεπουμε».
Θες από νευρα, θες από στεναχωρια, λεω κι αλλα διαφορα.
Δεν το χαρηκα οσο ηθελα.
Ενώ μου αρεσε αυτό το σκληρο χωμα, βρηκα το ωραριο σφιχτο, ραλλυτζιδικο.
«Δεν εχει εννοια ρε γαμωτο να σερνομαι στο σκληρο και να πηγαινω τεζα στο πατημενο, αντοχης είναι, όχι ραλλυ, τουλαχιστον για τη νορμαλ».
Τηλεφωνο, δικος μου ανθρωπος «μ’ αρεσεις γιατι ενώ δεν τερματιζεις, κάθε χρονο εισαι εκει, του χρονου θα κατεβουμε μαζι, Team Κοταράδες».
Του χρονου, καλη υγεια να εχουμε, καλα κεφια, και αν δεν υπαρξει κατι να με εμποδισει βλεπω να τα ξαναλεμε
Μερικες παρατηρησεις/σκεψεις χυμα.
Στην ενημερωση στην εκινηση, καμια αλλαγη στο Road-book, καλο αυτο.
Το Road-book γενικα καλο, εκτος από κανα δυο σημεια που ακομα δεν μπορω να πω αν είναι η δικη μου αγνοια ή οντως χρειαζεται λιγο βελτιωση.
Ερωτηση, το Road-book το εχετε τσεκαρει βραδυ; Το βραδυ οι τουλιπες δειχνουν αλλιως
Τα πουρναρια για μενα δεν ηταν αγωνας, ηταν μαζοχισμος. Το αμαξι το εχω «ντυμενο» από το παραθυρο και κατω, οποτε για αυτά τα κομματια δεν με πολύ-νοιαζει, τα υπολοιπα τα ντυνω με τα αυτοκολλητα. Και παλι όμως δεν μπορω να καταλαβω σε τι εξυπηρετουσε τετοιο περασμα, τουλαχιστον στην νορμαλ. Το ιδιο κομματι σε εκδρομη…εξω ο κοφτης και κανονικο κλαδεμα, προσοχη όταν λεμε κλαδεμα εννοούμε κλαδεμα για να δωσουμε μορφη όχι να πετσοκοψουμε.
Το αμαξι με τα χωματινα αφενος δεν εχει πεταγματα - +1.5 εκ. στην ακτινα – αλλα και δεν φρεναρει όπως με αυτά με την μανισια διασταση. Πατας φρενο, κοβει, αλλα όχι πολύ, το δε ABS ουτε που καταλαβαινει τι γινεται.